hún méng
hún méng
hún lèng
hún rán
hún shuō
hún quán
hún luàn
hún rú
hún dà
hún è
hún xiáo
hún lún
hún shēn
hún yī
hún yuán
hún qiú
hún jiā
hún xiàng
hún chún
hún tūn
hún dūn
hún yí
hún rén
hún sù
hún hóng
hún tún
hún mì
hún dàn
hún hòu
hún zhàng
hún gǔ
hún zhuó
hún huáng
hún shēn
hún zhì
hún tiě
hún huà
hún yuán
hún hán
hún yī
hún yán
hún guān
hún dùn
hún màn
hún sì
hún míng
hún shuǐ
hún huà
hún hào
hún shí
hún míng
hún shè
hún pú
hún gài
hún máng
hún hún
hún kuò
hún hào
hún bó
hún tiān
hún hán
hún léng
hún lún
hún yǔ
hún máng
hún hùn
hún róng
hún xióng
hún bèi
hún tóng
hún gè
hún níng
hún mù
hún huán
hún chéng
hún cuì
hún hé
hún yǎ
hún yǔ
hún yáo
hún huā
hún ào
hún chóng
hún pǔ
hún zá
hún hào
hún qí
hún tuō
zhē màn
làn màn
yōu màn
yǎo màn
mí màn
zhān màn
mǐ màn
fán màn
huàn màn
dàn màn
shěn màn
mí màn
jìn màn
qǐ màn
hùn màn
làng màn
sā màn
xuě màn
mǐ màn
yǎo màn
guǎng màn
lún màn
wò màn
sǎn màn
dàn màn
rǒng màn
liú màn
yóu màn
miǎo màn
hàn màn
mí màn
bā màn
yán màn
fàng màn
hǎi màn
xiàn màn
huī màn
làn màn
hū màn
qiān màn
miǎo màn
miǎo màn
hùn màn
xián màn
mí màn
lán màn
làn màn
hào màn
hǎn màn
wū màn
hào màn
huǎn màn
yíng màn
xié màn
lián màn
chán màn
huàn màn
wú màn
fú màn
hún màn
gàn màn
wū màn
zī màn
hàn màn
⒈ 混漫，杂乱。
引晋葛洪《抱朴子·杂应》：“余究而观之，殊多不备，诸急病其尚未尽，又浑漫杂错，无其条贯，有所寻按，不即可得。”
《隋书·经籍志二》：“自是之后，不能辨其流别，但记书名而已。博览之士，疾其浑漫，故王俭作《七志》， 阮孝绪作《七録》，并皆别行。”
浑hún(1)（形）浑浊：～水。(2)（形）糊涂；不明事理：～人｜～头～脑。(3)（形）天然的：～朴｜～厚。(4)（形）全；满：～身｜～似。
漫读音：màn漫màn(1)（动）水过满；向外流：水～出来了。(2)（形）到处都是；遍：～山遍野｜黄沙～天｜～天大雾。(3)（动）不受约束；随便：散～｜～谈｜～无目的。