chán zhū
chán chú
chán pò
chán sū
chán guì
chán hú
chán pán
chán kū
chán yǐng
chán lún
chán zhū
chán dī
chán qūn
chán hù
chán gōu
chán yàn
chán guāng
chán gōng
chán tù
chán bèi
chán huī
chán cǎi
chán yuè
chán fēi
chán quē
chán zhī
chán jìng
chán jīng
chán wěn
pián zhī
yā zhī
xiāng zhī
xún zhī
xíng zhī
lún zhī
pán zhī
qióng zhī
kē zhī
páng zhī
yā zhī
kē zhī
qióng zhī
zhú zhī
nìng zhī
lì zhī
bǎi zhī
fán zhī
fēng zhī
qióng zhī
táo zhī
xì zhī
dòu zhī
jiū zhī
dì zhī
chuí zhī
guì zhī
nèn zhī
shù zhī
niè zhī
jīng zhī
fù zhī
gāo zhī
tiān zhī
niǎn zhī
sūn zhī
jǐ zhī
shuāng zhī
huáng zhī
yáng zhī
huā zhī
guǒ zhī
gōu zhī
zhé zhī
jiǔ zhī
qiāng zhī
yīng zhī
chán zhī
xiāng zhī
fán zhī
lián zhī
hóng zhī
kū zhī
jīn zhī
zhè zhī
jiū zhī
nán zhī
líng zhī
fēn zhī
zhuó zhī
líng zhī
wēi zhī
cè zhī
bié zhī
qiú zhī
běn zhī
chūn zhī
dān zhī
luán zhī
sǎn zhī
fēng zhī
shēn zhī
yè zhī
liǔ zhī
chán zhī
jiāo zhī
xī zhī
yī zhī
qióng zhī
lì zhī
gàn zhī
qī zhī
huáng zhī
gù zhī
tiáo zhī
yā zhī
jiǎn zhī
niè zhī
chā zhī
héng zhī
⒈ 指桂枝。传说月中有桂树，故称。多借指科举及第。
引唐林宽《献同年孔郎中》诗：“蟾枝交彩清兰署，鸞珮排光映玉除。”
南唐李中《送姚端先辈归宁》诗：“拜庆庭幃处，蟾枝香满身。”
⒉ 犹蟾桂。参见“蟾桂”。
引宋苏轼《次韵景纯见和》之一：“蟾枝不独同攀桂，鸡舌还应共赐香。”
蟾chán（名）蟾蜍（…chú）。两栖动物；身体表面有许多疙瘩；内有毒腺；分泌的黏液叫蟾酥；可入药；吃昆虫等；对农业有益。通称癞蛤蟆或疥蛤蟆。
枝读音：zhī[ zhī ]1. 由植物主干上分出来的茎条：树枝。枝干（gàn ）。竹枝。节外生枝。枝柯。枝节（ａ．由一件事生发的其他问题；ｂ．细碎的，不重要的）。
2. 量词，指杆形的：一枝铅笔。
3. 古同“支”，支持，分支。