chán guāng
chán hú
chán gōng
chán pán
chán zhī
chán huī
chán jīng
chán wěn
chán yǐng
chán chú
chán gōu
chán cǎi
chán lún
chán pò
chán kū
chán tù
chán zhū
chán yàn
chán qūn
chán hù
chán fēi
chán yuè
chán zhū
chán dī
chán jìng
chán sū
chán quē
chán bèi
chán guì
yù hú
tóng hú
shā hú
huán hú
yān hú
tóng hú
jiāng hú
bǎi hú
fāng hú
bīng hú
kǒng hú
qiè hú
gōng hú
piáo hú
xī hú
chá hú
xiǎo hú
lòu hú
tí hú
lǔ hú
dān hú
chéng hú
bó hú
shuǐ hú
chán hú
péng hú
pèng hú
shào hú
jiàn hú
xuán hú
zhí hú
jiǔ hú
tāng hú
bì hú
yóu hú
tǔ hú
yè hú
kāi hú
qín hú
quán hú
láng hú
lǔ hú
yī hú
fēng hú
niào hú
nì hú
xiāo hú
hù hú
xiàn hú
liào hú
biàn hú
pēn hú
jīn hú
guān hú
cán hú
tóu hú
zhēng hú
xíng hú
zhēn hú
jiāo hú
biǎn hú
xié hú
shā hú
tuò hú
gōng hú
shí hú
páo hú
nuǎn hú
qīng hú
⒈ 古代计时器。一种蟾蜍形的漏壶。
引唐李约《岁日感怀》诗：“曙气变东风，蟾壶夜漏穷。”
蟾chán（名）蟾蜍（…chú）。两栖动物；身体表面有许多疙瘩；内有毒腺；分泌的黏液叫蟾酥；可入药；吃昆虫等；对农业有益。通称癞蛤蟆或疥蛤蟆。
壶读音：hú壶hú(1)（名）陶瓷或金属等制成的容器；有嘴；有把儿或提梁；用来盛液体；从嘴往外倒：茶～｜酒～｜喷～。(2)（Hú）姓。壶kǔn（名）宫里面的路。