zhēng shǔ
zhēng shè
zhēng zhào
zhēng luàn
zhēng shì
zhēng yín
zhēng hú
zhēng xiǎng
zhēng tú
zhēng rén
zhēng chuī
zhēng zhú
zhēng lí
zhēng yí
zhēng rè
zhēng tún
zhēng yuè
zhēng bào
zhēng zhēng
zhēng shù
zhēng huì
zhēng cháng
zhēng kàn
zhēng gāo
zhēng huáng
zhēng huì
zhēng mín
zhēng liáng
zhēng xiè
fù shù
méng shù
dí shù
zhào shù
qián shù
féi shù
fán shù
pǐn shù
zhòng shù
méng shù
jiàn shù
hán shù
liáo shù
pǐ shù
pín shù
méng shù
mín shù
zhī shù
liáo shù
yún shù
lǐ shù
xiāo shù
lí shù
lí shù
tú shù
cè shù
bēi shù
zǒu shù
dài shù
niè shù
shì shù
cháng shù
chóu shù
chén shù
zhēng shù
众人，民众。
《汉书·中山靖王刘胜传》：“夫众喣漂山，聚蟁成靁，朋党执虎，十夫橈椎……此乃烝庶之成风，增积之生害也。” 颜师古注：“烝庶，谓众人也。”《后汉书·章帝纪》：“ 孝明皇帝威灵广被，无思不服……以烝庶为忧，不以天下为乐。” 前蜀杜光庭《普康诸公主为皇帝修金箓斋词》：“因念陵夷，遂康烝庶。”