duān dào
duān cí
duān jìng
duān fù
duān pǐ
duān yōu
duān jié
duān xù
duān xī
duān lè
duān yǎn
duān cāo
duān kuí
duān yàn
duān diǎn
duān jiè
duān zhì
duān jiǎn
duān yán
duān shí
duān mén
duān fǔ
duān zhào
duān shì
duān yá
duān èr
duān jiào
duān yán
duān shuǎng
duān xiù
duān zhuāng
duān bù
duān cǐ
duān shì
duān què
duān bài
duān yán
duān xián
duān jǐn
duān liáng
duān dǐ
duān rén
duān miǎn
duān zuò
duān nì
duān lè
duān zǐ
duān méng
duān jié
duān miàn
duān shěn
duān yuè
duān yàn
duān wěi
duān zhe
duān mǐn
duān rán
duān xiāng
duān sù
duān yī
duān shì
duān wéi
duān wěi
duān ní
duān gǒng
duān chì
duān shāo
duān píng
duān xiàn
duān chún
duān yī
duān níng
duān jí
duān yòu
duān yóu
duān shí
duān shū
duān wǔ
duān zhào
duān shèn
duān mù
duān gōng
duān yá
duān fāng
duān jìng
duān hòu
duān hé
duān liàng
duān xíng
duān mò
duān yī
duān xù
duān yuán
duān mào
duān yuǎn
duān liang
duān yáng
duān jiàn
duān jìn
duān xiáng
duān yì
duān kè
duān huá
duān yào
duān yǐng
duān miào
duān què
duān yǐn
duān jiā
duān zhèng
duān duān
duān xiáng
duān yóu
duān dì
duān róng
duān jū
duān rì
duān huì
duān jiàn
duān chéng
duān xià
duān rú
duān míng
duān cuì
duān wǔ
duān liàng
duān yǎ
duān lǐ
duān qǐ
duān zhòng
duān xīn
duān jiē
duān hòu
duān nǎo
duān chēng
duān zǐ
duān qiē
duān shēn
duān shǒu
duān hé
duān zhěng
duān xiáng
duān mò
duān liáo
duān jìng
duān lì
duān yún
duān shuāi
⒈ 端正；不倾斜。
引《鹖冠子·泰鸿》：“夫物之始也倾倾，至其有也録録，至其成形端端王王。”
陆佃解：“端端，倾倾之反。”
引申为纯正。 汉王充《论衡·诘术》：“端端之日有十邪，而将一有十名也？”
《隋书·地理志中》：“兗州盖取沇水为名，亦曰兗，兗之为言端也，言阳精端端，故其气纤杀也。”
⒉ 庄重。
引清龚自珍《与人笺二》：“某公端端，醉后见疏狂，殆真狂者。”
⒊ 刚刚；恰恰。
引郭沫若《屈原》第五幕：“真是太不凑巧，端端就在这个时候，我们走到东门大桥，他的话便被国王听到了。”
柳青《创业史》第一部第十一章：“他在土围墙的壑口，端端碰上在墙外听声的姚士杰。”