duān xù
duān méng
duān chéng
duān jiā
duān zhào
duān xià
duān zǐ
duān chì
duān hòu
duān cí
duān chēng
duān wǔ
duān shèn
duān zhěng
duān yóu
duān jiàn
duān wěi
duān yún
duān diǎn
duān shū
duān shēn
duān xiáng
duān yuán
duān yán
duān kuí
duān sù
duān xiáng
duān shí
duān lè
duān nǎo
duān shěn
duān bù
duān yǐn
duān shāo
duān yòu
duān zhòng
duān yì
duān fāng
duān dì
duān wǔ
duān yàn
duān pǐ
duān yán
duān zhuāng
duān cāo
duān dǐ
duān yǐng
duān yàn
duān yáng
duān liàng
duān huì
duān hòu
duān duān
duān jiè
duān xián
duān lì
duān mò
duān yǎ
duān nì
duān lǐ
duān yá
duān ní
duān zhe
duān rén
duān shì
duān zhào
duān jié
duān píng
duān liang
duān yá
duān jìng
duān yuè
duān gōng
duān què
duān mò
duān yī
duān mù
duān jìn
duān fù
duān rán
duān miǎn
duān xīn
duān bài
duān mǐn
duān zuò
duān shuǎng
duān wěi
duān yào
duān miào
duān qiē
duān mào
duān shuāi
duān xiāng
duān míng
duān shì
duān jiào
duān kè
duān què
duān hé
duān liáng
duān rú
duān lè
duān liàng
duān yóu
duān níng
duān shǒu
duān róng
duān liáo
duān zhèng
duān hé
duān jiē
duān xiáng
duān fǔ
duān zhì
duān èr
duān gǒng
duān rì
duān jìng
duān shí
duān jiàn
duān xù
duān jí
duān shì
duān jiǎn
duān yī
duān jū
duān yuǎn
duān xíng
duān huá
duān zǐ
duān yōu
duān xiàn
duān yán
duān wéi
duān qǐ
duān yǎn
duān xī
duān miàn
duān dào
duān jǐn
duān yī
duān mén
duān jìng
duān cuì
duān chún
duān cǐ
duān jié
duān xiù
⒈ 指相位。宰相居百官之首，总揽国政，故称。
引《南史·谢举传》：“虽屡居端揆，未尝肯预时政，保身固宠，不能有所发明。”
《旧唐书·房玄龄传》：“玄龄自以居端揆十五年，女为韩王妃，男遗爱尚高阳公主，实显贵之极，频表辞位。”
宋司马光《＜百官表＞总序》：“三公端揆之贵，施於军校；衣紫执象之荣，被於胥史。”
清钱大昕《廿二史考异·梁书·沉约传》：“六朝人以僕射为端揆。”
宰相。
端duān(1)（名）（东西）的头：两～。(2)（名）项目、点：举其一～。(3)姓。(4)（动）平举着拿：～茶。(5)（形）端正、正派：～坐。
揆读音：kuí揆kuí(1)（动）推测揣度：～其本意｜～情度理。(2)（名）准则；道理：其～一也。