duān dǐ
duān yán
duān wěi
duān jié
duān liàng
duān hòu
duān duān
duān pǐ
duān fǔ
duān nì
duān chēng
duān cǐ
duān xù
duān rú
duān méng
duān jìng
duān yá
duān shēn
duān bù
duān jū
duān wěi
duān zhào
duān lǐ
duān yǎn
duān cí
duān xīn
duān yán
duān dì
duān jìng
duān mào
duān cāo
duān jiǎn
duān mù
duān fù
duān xī
duān shū
duān shuāi
duān yuè
duān shěn
duān shèn
duān mén
duān mǐn
duān rén
duān shì
duān què
duān rì
duān huá
duān míng
duān ní
duān shuǎng
duān xiāng
duān èr
duān chì
duān shì
duān xià
duān wǔ
duān yǎ
duān yuán
duān xiáng
duān xiàn
duān lè
duān lè
duān yá
duān xíng
duān wéi
duān jiào
duān yóu
duān jìn
duān yōu
duān shāo
duān liàng
duān yáng
duān hé
duān yī
duān xiáng
duān mò
duān yóu
duān yǐng
duān hòu
duān liang
duān jiē
duān yún
duān chéng
duān jiàn
duān mò
duān jìng
duān zǐ
duān huì
duān zhèng
duān qǐ
duān zhào
duān jiàn
duān níng
duān zhòng
duān bài
duān kuí
duān hé
duān píng
duān dào
duān jiè
duān lì
duān zhì
duān qiē
duān xiáng
duān jí
duān shǒu
duān què
duān nǎo
duān yì
duān shì
duān yuǎn
duān cuì
duān jiā
duān liáng
duān yào
duān miàn
duān zhuāng
duān xián
duān yán
duān jié
duān chún
duān diǎn
duān zuò
duān yàn
duān gǒng
duān kè
duān sù
duān fāng
duān liáo
duān shí
duān yàn
duān xiù
duān yòu
duān wǔ
duān zhěng
duān zhe
duān shí
duān yī
duān yī
duān miào
duān rán
duān miǎn
duān yǐn
duān xù
duān gōng
duān róng
duān jǐn
duān zǐ
chún què
zhēn què
qiē què
róu què
xìn què
jìng què
zhēn què
zhōng què
bào què
duān què
chún què
pǔ què
jǐn què
yú què
qín què
shěn què
kěn què
zhì què
qīng què
gǔ què
yuàn què
qiān què
dūn què
cuì què
chéng què
chún què
jié què
āi què
⒈ 正直诚谨。
引《商君书·慎法》：“初假吏民奸诈之本，而求端慤之末， 禹不能以使十人之众，庸主安能以御一国之民？”
《淮南子·主术训》：“其民朴重端慤。”
高诱注：“端，直也；慤，诚也。”
《后汉书·邓骘传》：“常母子兄弟，内相勑厉，冀以端慤畏慎，一心奉戴，上全天恩，下完性命。”
《新唐书·毕诚传》：“性端慤，不妄与人交。”
《明史·陈选传》：“选自幼端慤，寡言笑，以圣贤自期。”
端duān(1)（名）（东西）的头：两～。(2)（名）项目、点：举其一～。(3)姓。(4)（动）平举着拿：～茶。(5)（形）端正、正派：～坐。
悫读音：què悫què（形）真诚；诚实。