kěn kuǎn
kěn dǎo
kěn zhì
kěn bì
kěn què
kěn kuǎn
kěn qǐ
kěn zhì
kěn ēn
kěn zhí
kěn cè
kěn qiè
kěn liàn
kěn dá
kěn cí
kěn jī
kěn qǐng
kěn qí
kěn dào
kěn kǔn
kěn pò
kěn yán
kěn zhì
kěn yuàn
kěn dǎo
kěn xiè
kěn ràng
kěn gào
kěn kǔ
kěn yāng
kěn qiú
kěn tuō
kěn chéng
kěn qǔ
kěn fèn
kěn xuè
kěn tán
kěn dǔ
kěn kěn
zhù chéng
hòu chéng
wēi chéng
nèi chéng
zhèng chéng
zhuān chéng
jīng chéng
qián chéng
kāi chéng
chún chéng
sù chéng
zhì chéng
tǎn chéng
qín chéng
dān chéng
chí chéng
qiào chéng
zhōng chéng
jiāng chéng
lì chéng
kòu chéng
zhōng chéng
běn chéng
zhuāng chéng
jiǎ chéng
sù chéng
jū chéng
ruì chéng
xiào chéng
dǔ chéng
qín chéng
pǔ chéng
qiān chéng
xiū chéng
màn chéng
sǒng chéng
yú chéng
zhēn chéng
guǎ chéng
sī chéng
zhūn chéng
xiào chéng
kěn chéng
kuǎn chéng
jié chéng
wēn chéng
hān chéng
xìn chéng
zhuān chéng
tuī chéng
chún chéng
láo chéng
lóu chéng
nǎi chéng
zhāi chéng
lòu chéng
dǎn chéng
gōng chéng
gū chéng
tóu chéng
yǔn chéng
xuè chéng
yǐ chéng
zhì chéng
lì chéng
lǎo chéng
míng chéng
kǔn chéng
chì chéng
tōng chéng
zhēn chéng
dá chéng
zhì chéng
jié chéng
jī chéng
dān chéng
tǔ chéng
shū chéng
huái chéng
rè chéng
zhì chéng
chì chéng
duān chéng
xiě chéng
zhí chéng
sòng chéng
fēi chéng
zhuō chéng
bǐng chéng
tún chéng
jié chéng
jiān chéng
cùn chéng
chén chéng
wěi chéng
zhūn chéng
yī chéng
guī chéng
shū chéng
pī chéng
gòng chéng
sī chéng
zhì chéng
què chéng
shí cheng
cún chéng
⒈ 诚恳。亦指诚恳的心。
引汉王褒《四子讲德论》：“陈恳诚於本朝之上，行话谈於公卿之门。”
《后汉书·东海恭王彊传》：“十七年而郭后废， 彊常慼慼不自安，数因左右及诸王陈其恳诚，愿备蕃国。”
前蜀杜光庭《胡贤常侍安宅醮词》：“请灵寳符文，按太玄科典，降延真圣，披露恳诚。”
宋王谠《唐语林·补遗四》：“念尔恳诚，吾令尔墟内石大小俱成砚，苟用者义理速解，以旌尔志。”
孙中山《革命原起》：“坚如聪明好学，真挚恳诚。”
恳kěn(1)（形）真诚；诚恳：～求｜～托｜～谈｜勤～。(2)（动）请示：转～｜敬～。
诚读音：chéng诚chéng(1)（形）真实的（心意）：～心～意｜开～布公。(2)（副）〈书〉实在；的确：～然。