fú bì
fú xǐ
fú suàn
fú zhōu
fú fèn
fú bìng
fú yǔ
fú shí
fú xiáng
fú xī
fú yòng
fú shàn
fú shòu
fú xiān
fú xiāng
fú dì
fú shì
fú huì
fú guó
fú huò
fú cǎo
fú jú
fú lù
fú bào
fú qiān
fú lǐ
fú zhǐ
fú lì
fú gōng
fú gāng
fú yīn
fú xiàng
fú chāng
fú ān
fú xīng
fú bǐng
fú shēn
fú xiǎng
fú rǎng
fú hǎi
fú jī
fú lí
fú yùn
fú qi
fú yìn
fú qìng
fú shuǐ
fú zé
fú hù
fú zhì
fú táng
fú yīn
fú fen
fú mìng
fú rén
fú huì
fú jiǔ
fú xiàng
fú yè
fú yòu
fú xǐ
fú tíng
fú yú
fú suàn
fú lì
fú shè
fú gēn
fú shén
fú huì
fú zhī
fú fǔ
fú dé
fú lǚ
fú wēi
fú jìn
fú jiàng
fú gǔ
fú yuán
fú zuò
cí xiáng
qìng xiáng
hēi xiáng
měi xiáng
jiàng xiáng
máng xiáng
yù xiáng
hú xiáng
guī xiáng
shū xiáng
ān xiáng
jiù xiáng
chì xiáng
yíng xiáng
zhēn xiáng
xuè xiáng
fā xiáng
tiān xiáng
jìn xiáng
cháo xiáng
shàn xiáng
huáng xiáng
shuǐ xiáng
zhēn xiáng
tuí xiáng
chú xiáng
yāo xiáng
chéng xiáng
nóng xiáng
fú xiáng
shàn xiáng
fēn xiáng
dà xiáng
liàn xiáng
qí xiáng
yún xiáng
dàn xiáng
chěng xiáng
yāo xiáng
bǎi xiáng
zhǐ xiáng
qí xiáng
cháng xiáng
jí xiáng
bù xiáng
shū xiáng
jiā xiáng
zhǐ xiáng
qīng xiáng
⒈ 幸福吉利。
引《周礼·春官·小祝》：“以祈福祥。”
《后汉书·荀爽传》：“礼者，所以兴福祥之本，而止祸乱之源也。”
宋叶适《漳浦县圣祖殿记》：“盖必山水合吉而后神灵依之，所以助民福祥，祈国永延也。”
清唐孙华《东岳庙》诗：“在昔修明禋，祝告祈福祥。”
⒉ 福德的征兆。
引《汉书·郊祀志下》：“每见， 雍太祝祠以太牢，遣候者乘一乘传诣行在所，以为福祥。”
福fú(1)（形）幸福；福气（跟‘祸’相对）：～利｜享～｜造～人类。(2)指旧时妇女行“万福”礼：～了一～。(3)（名）指福建：～橘。(4)（Fú）姓。
祥读音：xiáng[ xiáng ]1. 吉利：祥和。祥瑞（吉祥的征兆）。不祥。吉祥。
2. 吉凶的预兆：祥麟。祥云。
3. 姓。