méi jié
méi xián
méi jí
méi wǔ
méi jí
méi cùn
méi pǔ
méi shān
méi quán
méi àn
méi mù
méi hūn
méi yǔ
méi yè
méi gǒu
méi pǐ
méi wān
méi xǔ
méi fǔ
méi liǔ
méi yàng
méi yuè
méi shāo
méi jiàng
méi hén
méi mao
méi jiǎo
méi dài
méi yǔ
méi é
méi lián
méi gǒu
méi tóu
méi tú
méi miàn
méi yè
méi xū
méi shòu
méi háo
méi fēng
méi wěi
méi jié
méi jiǎo
méi léng
méi yán
méi wǔ
méi zhuàn
méi wǔ
méi xuě
méi pī
méi duān
méi mén
méi tóu
méi jiān
méi fēng
méi shì
méi chóng
méi gōng
méi shǐ
méi jiān
méi xuān
méi yǎn
méi zǐ
méi xīn
yuán xián
tōu xián
gāo xián
qǐng xián
yōu xián
duān xián
jū xián
kū xián
ān xián
dōng xián
dà xián
dì xián
mǎ xián
chán xián
gài xián
rén xián
xiē xián
xiū xián
gài xián
chǎng xián
mǎi xián
guān xián
yù xián
nóng xián
tóu xián
xiáng xián
chèn xián
xiá xián
pín xián
bìng xián
zhào xián
yuán xián
suàn xián
chéng xián
bà xián
tuì xián
gé xián
yǒu xián
guǎng xián
cǎo xián
qīng xián
gòu xián
fù xián
bù xián
qiǎn xián
wú xián
tōu xián
kuān xián
wǔ xián
ōu xián
dēng xián
dài xián
tǎo xián
qīng xián
sì xián
bāng xián
jiǎn xián
lā xián
sàn xián
chōng xián
hào xián
fáng xián
dǎ xián
kuí xián
liáo xián
huáng xián
shēng xián
xīn xián
shì xián
gǎn xián
nào xián
děng xián
liàng xián
xiǎo xián
yáng xián
jiù xián
yàn xián
pái xián
róu xián
zì xián
chōu xián
yú xián
fàn xián
qī xián
bái xián
yōu xián
fàng xián
dé xián
xiāo xián
ān xián
kòng xián
jìng xián
méi xián
xuǎn xián
qǐ xián
yú xián
cóng xián
jǐn xián
jiù xián
⒈ 亦作“眉间”。
⒉ 双眉之间。 汉赵晔《吴越春秋·王僚使公子光传》：“﹝吴市吏﹞与子胥俱入见王。
引王僚怪其状伟，身长一丈，腰十围，眉閒一尺。”
唐韩愈《郾城晚饮奉赠副使马侍郎及冯李二员外》诗：“城上赤云呈胜气，眉间黄色见归期。”
唐温庭筠《南歌子》词：“脸上金霞细，眉间翠鈿深。”
金王若虚《滹南诗话》卷二：“如东坡《眉石砚》诗，指胡马于眉间，与此是一个规模也，而岂有意病哉？”
⒊ 喻指火急。
引《隋唐演义》第三八回：“眉间事，酒中休，相逢羡所谋。”
眉méi(1)（名）眉毛；生在眼眶上缘的毛。(2)（名）指书页上方空白的地方：书～｜～批。
闲读音：xián闲(1)（形）没有事情；没有活动；有空：～空｜～暇｜～人｜～逸。(2)（房屋、器物等）不在使用中：～钱｜～庭。(3)（名）闲空儿：农～｜忙里偷～。(4)与正事无关的：～扯｜～荡｜～逛｜～谈。