méi liǔ
méi shì
méi yuè
méi chóng
méi tú
méi mén
méi xuān
méi jié
méi pǔ
méi wǔ
méi fǔ
méi yàng
méi mao
méi àn
méi yán
méi shāo
méi tóu
méi zǐ
méi quán
méi fēng
méi jí
méi shǐ
méi gōng
méi háo
méi wǔ
méi yè
méi hūn
méi xǔ
méi jí
méi pǐ
méi yǔ
méi lián
méi xián
méi jiàng
méi yè
méi gǒu
méi wěi
méi jiān
méi yǎn
méi léng
méi miàn
méi xuě
méi gǒu
méi cùn
méi pī
méi fēng
méi wān
méi xīn
méi jiān
méi duān
méi zhuàn
méi yǔ
méi wǔ
méi hén
méi tóu
méi shān
méi shòu
méi mù
méi jiǎo
méi jiǎo
méi é
méi jié
méi dài
méi xū
jīn fǔ
zhuī fǔ
yuè fǔ
zhàn fǔ
duò fǔ
táng fǔ
méi fǔ
dāo fǔ
chí fǔ
bào fǔ
qiè fǔ
chán fǔ
bǎn fǔ
pò fǔ
huī fǔ
táng fǔ
xiāo fǔ
yǐng fǔ
shǒu fǔ
cháng fǔ
kē fǔ
chì fǔ
tú fǔ
tóu fǔ
yuè fǔ
yù fǔ
sāng fǔ
dēng fǔ
guǐ fǔ
jù fǔ
léi fǔ
jīn fǔ
qiáo fǔ
bīng fǔ
shí fǔ
zī fǔ
jié fǔ
yǎn fǔ
zhēn fǔ
kē fǔ
luò fǔ
kuān fǔ
zhì fǔ
zhàng fǔ
zī fǔ
sàng fǔ
zhēn fǔ
zhù fǔ
xiù fǔ
gǔn fǔ
mù fǔ
⒈ 后因以“眉斧”喻女色。
引汉枚乘《七发》：“皓齿蛾眉，命曰伐性之斧。”
宋苏轼《次韵钱穆父王仲至同赏田曹梅花》：“鬢霜未易扫，眉斧真自伐。”
宋刘克庄《梅州杨守铁庵》诗：“身重岂容眉斧伐，时危犹要脊梁檐。”
眉méi(1)（名）眉毛；生在眼眶上缘的毛。(2)（名）指书页上方空白的地方：书～｜～批。
斧读音：fǔ斧fǔ(1)（名）（～子）砍竹、木等用的工具；头呈楔形。也叫斧头（·tou）。(2)（名）古代一种兵器。