wò rùn
wò guàn
wò sǎ
wò kuì
wò guàn
wò shí
wò xīn
wò lèi
wò jiāo
wò liú
wò xù
wò rì
wò měi
wò chóu
wò rán
wò tián
wò rǎng
wò ráo
wò yě
wò jiāo
wò jí
wò zhū
wò zhuì
wò lòu
wò yú
wò zhōu
wò tǔ
wò yě
wò ruò
wò dì
wò yán
wò wò
jìn rùn
fēng rùn
qián rùn
huì rùn
bō rùn
bì rùn
zé rùn
tián rùn
shān rùn
pāng rùn
sū rùn
fāng rùn
kān rùn
zhān rùn
jiān rùn
gǔ rùn
yīn rùn
ēn rùn
hóng rùn
wēn rùn
xiè rùn
huáng rùn
bái rùn
dà rùn
féi rùn
zhěn rùn
shī rùn
qiú rùn
chéng rùn
rù rùn
hóng rùn
jīn rùn
cún rùn
jiàn rùn
yān rùn
líng rùn
míng rùn
chǔ rùn
huó rùn
sháo rùn
bǐ rùn
diāo rùn
kēng rùn
shì rùn
xiān rùn
xiù rùn
lǎng rùn
zèn rùn
yān rùn
lì rùn
róng rùn
huá rùn
jī rùn
kǎi rùn
yù rùn
qīng rùn
jìn rùn
tōng rùn
qīng rùn
xián rùn
yù rùn
yú rùn
dé rùn
qià rùn
hé rùn
huá rùn
jiān rùn
yú rùn
gān rùn
kū rùn
fēn rùn
wò rùn
guā rùn
guī rùn
jiān rùn
yuán rùn
hán rùn
hóng rùn
hé rùn
zī rùn
qìn rùn
diào rùn
sī rùn
guāng rùn
lín rùn
zhàn rùn
shù rùn
gāo rùn
cháo rùn
jiè rùn
wò rùn
yóu rùn
yí rùn
yóu rùn
yǔ rùn
pāng rùn
róu rùn
pèi rùn
cāng rùn
yǒu rùn
méi rùn
jìn rùn
liú rùn
xù rùn
rú rùn
⒈ 肥沃润泽；使肥沃润泽。
引唐玄奘《大唐西域记·跋禄迦国》：“﹝千泉﹞水土沃润，林树扶疎。”
唐玄奘《印度总述》：“东则川野沃润，畴壠膏腴。”
李大钊《青春》：“抑吾闻之化学家焉，土质虽腴，肥料虽多，耕种数载，地力必耗，砂土硬化，无能免也。将欲柔融之，俾再反于丰穰，惟有一种草木为能致之，为其能由空中吸收窒素肥料，注入土中而沃润之也。”
沃wò(1)（动）本义：灌溉；浇。(2)（形）（土地）肥：～田｜～土。(3)姓。
润读音：rùn润rùn(1)（形）细腻光滑；滋润：光～｜～泽。(2)（动）加油或水；使不干枯：浸～｜～嗓子。(3)（动）使有光彩（指修改文章）：～色｜～饰。(4)（名）利益；好处：分～｜利～。