láng hòu
láng huāng
láng bèi
láng zhǒng
láng dāng
láng háo
láng kàng
láng dú
láng qiǎng
láng yá
láng chuāng
láng shì
láng tān
láng jiǎo
láng háo
láng gǒu
láng zǐ
láng tū
láng hú
láng bīng
láng hěn
láng jìng
láng gù
láng jí
láng fēng
láng tou
láng chóng
láng kàng
láng hú
láng cuàn
láng máng
láng zhāng
láng bèi
láng jí
láng zǎi
láng hěn
láng tǔ
láng zuǐ
láng māo
láng xiǎn
láng xīn
láng hù
láng jīn
láng kàng
láng jí
láng wàng
láng háo
láng lì
láng zhǔ
láng xīng
láng hái
láng xū
láng huān
láng jū
láng bá
láng zhì
láng yān
láng jù
láng xū
láng wěi
láng gē
láng cān
láng wō
láng tūn
láng xìng
láng háo
láng quǎn
láng hǔ
láng dào
láng jīn
láng huǒ
láng suì
láng jǐng
láng kàng
láng shī
láng jīn
古时边防燃狼粪以报警(.好工具)的烽火。
⒈ 古时边防燃狼粪以报警的烽火。参见“狼烟”。
引宋苏辙《落叶满长安分题》诗：“衣信催烦杵，狼烽报极边。”
宋陆游《谢池春》词之一：“壮岁从戎，曾是气吞残虏。阵云高狼烽夜举。”
清贝青乔《哀甬东》诗：“狼烽一夕红过江，血染连村成战垒。”
焚烧狼粪所形成的烽烟，风吹不易消散。古代戍守边境的军士多用来传达警讯。
狼láng（名）哺乳动物；形状和狗相似；昼伏夜出；性情残忍而贪婪；伤害人畜；对畜牧业有害处。
烽读音：fēng烽fēng（名）烽火；古时边防报警的烟火；有敌人来侵犯的时候；守卫的人就点火相告。