láng hù
láng fēng
láng yān
láng hái
láng bèi
láng zhāng
láng suì
láng háo
láng xīng
láng dāng
láng cuàn
láng zuǐ
láng qiǎng
láng shì
láng gǒu
láng cān
láng jiǎo
láng huāng
láng háo
láng zhǔ
láng wěi
láng jǐng
láng jí
láng hòu
láng háo
láng kàng
láng dú
láng quǎn
láng jīn
láng shī
láng tān
láng xū
láng tǔ
láng huān
láng hěn
láng bá
láng zhǒng
láng xū
láng huǒ
láng jù
láng háo
láng gù
láng hǔ
láng hú
láng tou
láng wō
láng wàng
láng xìng
láng hú
láng zǎi
láng yá
láng dào
láng bīng
láng chóng
láng jīn
láng kàng
láng bèi
láng jū
láng xiǎn
láng tū
láng lì
láng jí
láng xīn
láng tūn
láng chuāng
láng gē
láng kàng
láng hěn
láng máng
láng jí
láng zǐ
láng jīn
láng māo
láng kàng
láng zhì
láng jìng
jiāo hú
jiàn hú
hù hú
shí hú
tóng hú
shuǐ hú
piáo hú
xī hú
bó hú
zhēng hú
zhí hú
gōng hú
yè hú
fēng hú
fāng hú
cán hú
qín hú
tí hú
qiè hú
tǔ hú
tuò hú
páo hú
quán hú
dān hú
tāng hú
biàn hú
lòu hú
nuǎn hú
jiǔ hú
péng hú
kǒng hú
lǔ hú
huán hú
jīn hú
gōng hú
yóu hú
chán hú
zhēn hú
láng hú
yī hú
niào hú
shā hú
biǎn hú
pèng hú
guān hú
xié hú
xíng hú
shào hú
xiāo hú
xuán hú
lǔ hú
yān hú
jiāng hú
chá hú
shā hú
tóng hú
chéng hú
bǎi hú
xiàn hú
bì hú
xiǎo hú
pēn hú
tóu hú
nì hú
bīng hú
kāi hú
liào hú
qīng hú
yù hú
⒈ 古宴会时投壶格之一。参见“投壶”。
引北齐颜之推《颜氏家训·杂艺》：“投壶之礼，近世愈精。古者，实以小豆，为其矢之跃也。今则唯欲其驍，益多益喜，乃有倚竿、带剑、狼壶、豹尾、龙首之名。”
《太平御览》卷七五三引晋虞潭《投壶变》：“古者投壶，击鼓为节，带剑十二，倚十八，狼壶二十，剑骄七十八，三百六十筹得一马，三马成都。”
宋司马光《投壶新格》：“狼壶：﹝箭﹞转旋口上而成倚竿者。”
狼láng（名）哺乳动物；形状和狗相似；昼伏夜出；性情残忍而贪婪；伤害人畜；对畜牧业有害处。
壶读音：hú壶hú(1)（名）陶瓷或金属等制成的容器；有嘴；有把儿或提梁；用来盛液体；从嘴往外倒：茶～｜酒～｜喷～。(2)（Hú）姓。壶kǔn（名）宫里面的路。