qún méng
lòu méng
lí méng
pín méng
xì méng
cāng méng
chū méng
lí méng
qiáo méng
jī méng
cūn méng
fān méng
gēng méng
liú máng
qún méng
fán méng
pí méng
yú méng
yě méng
mín méng
hēi méng
yǐ méng
wén máng
biān méng
tiān méng
chī méng
bīn méng
cán máng
nóng méng
yí máng
cūn méng
biān méng
⒈ 亦作“邨甿”。泛指乡民，农人。
引清俞蛟《梦厂杂著·春明丛说下·西峰活佛记》：“始犹奔走邨氓，继而縉绅家亦趋謁恐后。”
清管同《＜孝史＞序》：“吾闻之忠孝之事发乎性情而亦由观感，彼德色誶语，多出邨甿田妇。”