mín jū
mín jiā
mín fú
mín lí
mín yán
mín yuàn
mín yíng
mín shí
mín wǔ
mín diǎn
mín hù
mín jì
mín lì
mín zéi
mín háo
mín xū
mín zhèng
mín jué
mín biǎo
mín xīn
mín cháng
mín cáo
mín zhǔ
mín méng
mín wàng
mín hé
mín xū
mín wù
mín chóu
mín gāng
mín kùn
mín bàn
mín hùn
mín jiān
mín fáng
mín yí
mín jīng
mín yuàn
mín shí
mín cūn
mín yī
mín lè
mín jì
mín jiǎ
mín chǎn
mín bīng
mín xiǎng
mín zú
mín zhèng
mín jǐng
mín mǔ
mín shēng
mín lì
mín jiān
mín xìng
mín yǒu
mín yǐn
mín dé
mín quán
mín yáo
mín yàn
mín mǔ
mín chén
mín cóng
mín suǒ
mín liáng
mín yí
mín guān
mín ràng
mín shī
mín qíng
mín yì
mín kǒu
mín cí
mín guó
mín bìng
mín hài
mín wū
mín zhòng
mín yuè
mín mìng
mín zhuàng
mín jiān
mín tuán
mín yán
mín xuán
mín gōng
mín pǐn
mín zhì
mín yì
mín mù
mín rén
mín zhǎng
mín kān
mín gāo
mín shù
mín wù
mín wáng
mín zhī
mín yǔ
mín chǎn
mín sòng
mín bù
mín xiè
mín dào
mín bǐng
mín fū
mín yuē
mín jí
mín jí
mín kuì
mín ài
mín shè
mín biān
mín gōng
mín gē
mín zhǒng
mín běn
mín gōng
mín yīng
mín mò
mín fēng
mín jūn
mín pū
mín tíng
mín yòng
mín guān
mín shǐ
mín shè
mín lì
mín chuán
mín é
mín chóu
mín yì
mín cái
mín yōu
mín xiù
mín zhì
mín yè
mín xué
mín shì
mín ōu
mín qì
mín chóu
mín sú
mín fèn
mín biàn
mín dù
mín yáo
mín mín
mín fáng
mín tiān
mín néng
mín shì
mín yán
mín xiào
bīn méng
lòu méng
qiáo méng
liú máng
qún méng
fān méng
yú méng
wén máng
cāng méng
cūn méng
pín méng
mín méng
qún méng
biān méng
cūn méng
gēng méng
lí méng
chī méng
jī méng
pí méng
xì méng
chū méng
yí máng
biān méng
nóng méng
tiān méng
yǐ méng
cán máng
lí méng
hēi méng
fán méng
yě méng
⒈ 民众，百姓。
引《战国策·秦策一》：“彼固亡国之形也，而不忧民氓，悉其士民，军於长平之下，以争韩之上党。”
《晏子春秋·问上六》：“田野不修，民氓不安。”
《淮南子·修务训》：“轻赋薄敛，以宽民氓。”
汉王符《潜夫论·考绩》：“故能别贤愚而获多士，成教化而安民氓。”
民mín(1)（名）人民：～办｜～变｜～兵｜吊～代罪｜劳～伤财｜全～皆兵。(2)（名）某族的人：藏～｜回～。(3)（名）从事某种职业的人：农～｜渔～｜牧～。(4)（名）民间：～歌｜～谣。(5)（名）非军人；非军事的：军～团结｜拥政爱～。
氓读音：méng,máng[ méng ]1. 古代称民（特指外来的）：氓隶（充当隶役的平民）。群氓。