yú mào
yú ǎo
yú gōng
yú yí
yú kuì
yú àn
yú què
yú lòu
yú yī
yú sù
yú bì
yú měng
yú zéi
yú fán
yú biǎn
yú xìng
yú sú
yú gù
yú tún
yú xiào
yú jiān
yú duò
yú liè
yú huò
yú dòng
yú yán
yú gǔ
yú yǒng
yú xiǔ
yú rú
yú jiàn
yú guǎng
yú cè
yú mèi
yú zhǔ
yú zhuàng
yú dùn
yú gǔ
yú xī
yú wū
yú qíng
yú yōng
yú bǐ
yú yě
yú pǔ
yú luàn
yú juàn
yú kěn
yú wǎng
yú lǔ
yú zhuó
yú kuǎn
yú bào
yú róu
yú hàn
yú zhōng
yú shī
yú dàn
yú yín
yú sè
yú jìn
yú qiǎn
yú zhī
yú nán
yú zhí
yú lóng
yú gǔ
yú méng
yú àn
yú lǔ
yú wèi
yú dùn
yú méng
yú xián
yú lǎo
yú jiàn
yú mào
yú kuáng
yú jiǎo
yú sǒu
yú ruò
yú nuò
yú yōng
yú wán
yú chōng
yú mí
yú nòng
yú fū
yú míng
yú gàn
yú huái
yú chán
yú chōng
yú chī
yú àn
yú méng
yú duǎn
yú shèn
yú báo
yú zhì
yú rén
yú lǜ
yú bèn
yú chéng
yú xīn
yú zhuō
yú làn
yú hān
yú guǎn
yú chǔn
yú hāng
yú chǔn
yú kǔn
yú nú
yú fù
qún méng
cūn méng
bīn méng
nóng méng
yí máng
fán méng
mín méng
yú méng
biān méng
lí méng
cāng méng
lí méng
pí méng
tiān méng
chī méng
yǐ méng
lòu méng
liú máng
gēng méng
fān méng
pín méng
chū méng
cūn méng
biān méng
wén máng
qún méng
xì méng
cán máng
yě méng
jī méng
hēi méng
qiáo méng
愚氓yúméng
(1) 愚昧之人
英fool⒈ 愚民；愚昧之人。
引清恽敬《文昌宫碑阴录》：“本朝承平既久，上下以休养为福，愚氓积煽，遂盗兵戈。”
毛泽东《七律·和郭沫若同志》：“僧是愚氓犹可训，妖为鬼蜮必成灾。”
愚笨的人。
愚yú(1)（形）愚笨；傻：～人｜～陋｜～懦｜～顽｜～妄｜～不可及｜大智若～。(2)（动）愚弄：为人所～｜～民政策。(3)（代）用于自称的谦词：～兄｜～见｜～以为不可。
氓读音：méng,máng[ méng ]1. 古代称民（特指外来的）：氓隶（充当隶役的平民）。群氓。