jiàn fū
jiàn xuè
jiàn pèi
jiàn míng
jiàn má
jiàn xǐ
jiàn qì
jiàn huá
jiàn gē
jiàn shǒu
jiàn tán
jiàn shù
jiàn méi
jiàn shān
jiàn jǐ
jiàn dào
jiàn fú
jiàn fēng
jiàn shuò
jiàn hào
jiàn lǚ
jiàn yī
jiàn nán
jiàn qiào
jiàn hán
jiàn huà
jiàn wài
jiàn qí
jiàn hé
jiàn zhī
jiàn xiá
jiàn xiān
jiàn bì
jiàn huā
jiàn shù
jiàn qì
jiàn huán
jiàn zhǒng
jiàn yìn
jiàn máng
jiàn lóng
jiàn shì
jiàn kè
jiàn máng
jiàn lún
huá nán
hé nán
shè nán
yún nán
hé nán
zhōng nán
shān nán
fán nán
shuǐ nán
lǐng nán
gōng nán
dòu nán
hú nán
hǎi nán
cáo nán
tiān nán
lí nán
guān nán
dōng nán
qián nán
jīng nán
zhōu nán
huái nán
qiáo nán
zhǐ nán
mò nán
lǐng nán
fū nán
jiàn nán
zhí nán
shuāng nán
èr nán
jiāng nán
chǔ nán
wǔ nán
sī nán
shí nán
qí nán
zhēng nán
níng nán
mù nán
zhèng nán
yōng nán
dài nán
tú nán
xià nán
cháo nán
shào nán
xī nán
jǐ nán
⒈ 唐道名。以地区在剑阁之南得名。 宋陆游曾留蜀约十年，喜蜀道风土，因题其生平所为诗曰《剑南诗稿》，后人因以“剑南”称之。
引清曹寅《题次山小轩和姜万青韵》：“打头伸欠尔何堪，矮屋长眼拟剑南。”
地名。唐贞观时所设十道之一。因位在剑阁之南，故称为「剑南」。包括今四川省剑阁以南，大江以北，甘肃省蟠冢山以南及云南省东北边境等地。
剑jiàn（名）古代兵器；青铜或铁制成；长条形；一端尖；两边有刃；可以佩带。
南读音：nán[ nán ]1. 方向，早晨面对太阳，右手的一边，与“北”相对：南北。南方。南面。南国（指中国南部）。南陲（南部边疆）。南极。南半球。
2. 姓。