jiàn shǒu
jiàn xiá
jiàn qiào
jiàn yìn
jiàn shuò
jiàn nán
jiàn máng
jiàn xuè
jiàn bì
jiàn dào
jiàn yī
jiàn fú
jiàn huà
jiàn qì
jiàn tán
jiàn xǐ
jiàn fēng
jiàn huán
jiàn huā
jiàn shì
jiàn lóng
jiàn qí
jiàn jǐ
jiàn shù
jiàn pèi
jiàn zhǒng
jiàn hán
jiàn má
jiàn hào
jiàn gē
jiàn wài
jiàn shān
jiàn xiān
jiàn méi
jiàn hé
jiàn qì
jiàn kè
jiàn zhī
jiàn huá
jiàn lún
jiàn fū
jiàn shù
jiàn máng
jiàn míng
jiàn lǚ
剑侠jiànxiá
(1) 精通剑术的侠客
英knight-errant;swordsman who champions the cause of the down-trodden⒈ 精于剑术的侠士。如唐人传奇中的红线、聂隐娘、虬髯客等。
引宋朱彧《萍洲可谈》：“古传剑侠甚著，近世寂不闻。”
《花月痕》第四二回：“他两个都是剑侠飞仙，还怕什么火？我走我的路罢。”
鲁迅《二心集·中华民国的新“堂·吉诃德”们》：“记得先前的报章上，发表过几个店家的小伙计，看剑侠小说入了迷，忽然要到武当山去学道的事，这倒很和‘ 堂·吉诃德 ’相象的。”
精于剑术而行侠仗义的人。
剑jiàn（名）古代兵器；青铜或铁制成；长条形；一端尖；两边有刃；可以佩带。
侠读音：xiá侠(1)（名）侠客：游～｜武～。(2)（名）侠义：～士｜行～仗义。