jiàn hé
jiàn shù
jiàn fēng
jiàn kè
jiàn lóng
jiàn huā
jiàn qì
jiàn nán
jiàn qiào
jiàn lún
jiàn yìn
jiàn méi
jiàn huà
jiàn hào
jiàn fú
jiàn hán
jiàn huán
jiàn xiān
jiàn qí
jiàn lǚ
jiàn zhǒng
jiàn fū
jiàn bì
jiàn wài
jiàn shǒu
jiàn máng
jiàn xiá
jiàn huá
jiàn yī
jiàn xuè
jiàn xǐ
jiàn má
jiàn míng
jiàn qì
jiàn shuò
jiàn máng
jiàn dào
jiàn pèi
jiàn jǐ
jiàn zhī
jiàn tán
jiàn shì
jiàn shù
jiàn shān
jiàn gē
guó shù
qǔ shù
yǎn shù
xīng shù
shǒu shù
rèn shù
huái shù
sè shù
gǔ shù
suàn shù
kǔn shù
kuàng shù
jiē shù
huò shù
fěng shù
zhì shù
lì shù
jì shù
xiàng shù
huǒ shù
bái zhú
xìng shù
lì shù
shén shù
dāo shù
huàn shù
qí shù
gùn shù
zhǎng shù
yì shù
róu shù
qí shù
shí shù
yǐn shù
bīng shù
wǔ shù
ěr shù
shù shù
mó shù
sān shù
yāo shù
jiàn shù
xīn shù
zhòu shù
guǐ shù
gé shù
wū shù
dān shù
lǐ shù
zhàn shù
quán shù
mài shù
chěng shù
huàn shù
fēng shù
biàn shù
xiǎo shù
cāng zhú
xíng shù
jìn shù
měi shù
bì shù
què shù
shì shù
wén shù
wú shù
rú shù
héng shù
mèi shù
chén shù
péng shù
jiàn shù
yì shù
fá shù
rén shù
xiàng shù
sì shù
lòu shù
xì shù
jìng shù
miào shù
qiāng shù
jiān shù
néng shù
fáng shù
fú shù
liàn shù
xì shù
piàn shù
tú shù
guō shù
jīng shù
xiào shù
diǎn shù
chí shù
fāng shù
qī shù
zhòu shù
mǎ shù
dǔ shù
móu shù
chèn shù
yù shù
hóng shù
jì shù
yīn shù
é zhú
xué shù
guā shù
yuǎn shù
quán shù
kǔn shù
xié shù
wáng shù
fǎ shù
qú shù
bó shù
xiǎo shù
cái shù
shǒu shù
shēng shù
kǔn shù
tiān shù
dào shù
cāo shù
yào shù
liù shù
jìn shù
shī shù
yī shù
jiào shù
huà shù
é shù
xiān shù
cán shù
téng shù
guǎng shù
mìng shù
cái shù
hǎi shù
pán shù
wěi shù
(好工具.)剑术jiànshù
(1) 舞剑或用剑刺杀的技艺或技能
英swordplay(2) 日本用木棒对刺的一种体育运动——亦称“剑道”
英kendo⒈ 后以“剑术”谓击剑的技艺。
引《史记·刺客列传》：“鲁句践已闻荆軻之刺秦王，私曰：‘嗟乎，惜哉其不讲於刺剑之术也！’”
晋陶潜《咏荆轲》：“惜哉剑术疏，奇功遂不成！”
北周庾信《吴明彻墓志铭》：“竹林逢猿，徧知剑术。”
唐钱起《送马员外拜官觐省》诗：“笔精已许臺中妙，剑术还令世上闻。”
击剑的技术。
剑jiàn（名）古代兵器；青铜或铁制成；长条形；一端尖；两边有刃；可以佩带。
术读音：shù,zhú[ shù ]1. 技艺：技术。艺术。武术。学术。不学无术。
2. 方法：战术。权术。心术。
3. 古代城市中的道路。