jiàn míng
jiàn lǚ
jiàn shù
jiàn kè
jiàn pèi
jiàn nán
jiàn shù
jiàn shuò
jiàn shān
jiàn huā
jiàn fú
jiàn jǐ
jiàn xiá
jiàn má
jiàn méi
jiàn hán
jiàn hé
jiàn huà
jiàn shǒu
jiàn zhǒng
jiàn xiān
jiàn hào
jiàn dào
jiàn wài
jiàn qiào
jiàn qì
jiàn gē
jiàn fēng
jiàn huá
jiàn máng
jiàn máng
jiàn xǐ
jiàn zhī
jiàn tán
jiàn qí
jiàn lún
jiàn qì
jiàn yī
jiàn yìn
jiàn shì
jiàn lóng
jiàn bì
jiàn fū
jiàn xuè
jiàn huán
huì máng
sēn máng
yǎn máng
hū máng
huāng máng
hán máng
qín máng
chuí máng
wù máng
fù máng
gōu máng
fēng máng
zhēn máng
gǔ máng
yào máng
hún máng
gōu máng
zhūn máng
qīng máng
mài máng
hùn máng
cì máng
dào máng
lián máng
shí máng
háo máng
jiǎo máng
jiàn máng
wāng máng
yí máng
míng máng
jiǔ máng
chài máng
bā máng
fēng máng
wēi máng
dāo máng
chūn máng
zōu máng
liǎn máng
nù máng
jīng máng
mí máng
běi máng
shū máng
guāng máng
miǎo máng
háo máng
xiān máng
⒈ 见“剑鋩”。
剑jiàn（名）古代兵器；青铜或铁制成；长条形；一端尖；两边有刃；可以佩带。
芒读音：máng芒máng(1)（名）草本植物；生于山地和田野间；果实多毛。(2)（名）某些禾本科植物子实的外壳上长的针状物。