jiàn qì
jiàn qì
jiàn shì
jiàn yī
jiàn huà
jiàn máng
jiàn lóng
jiàn gē
jiàn má
jiàn jǐ
jiàn fú
jiàn bì
jiàn shù
jiàn xuè
jiàn hán
jiàn shù
jiàn fēng
jiàn tán
jiàn kè
jiàn xiān
jiàn lún
jiàn wài
jiàn shǒu
jiàn shān
jiàn huán
jiàn zhī
jiàn nán
jiàn yìn
jiàn méi
jiàn huā
jiàn dào
jiàn pèi
jiàn fū
jiàn xiá
jiàn hé
jiàn qiào
jiàn máng
jiàn huá
jiàn xǐ
jiàn shuò
jiàn zhǒng
jiàn hào
jiàn míng
jiàn qí
jiàn lǚ
tuó míng
yī míng
tí míng
xiāo míng
yù míng
dòu míng
léi míng
bí míng
jīng míng
ěr míng
āi míng
xiào míng
gòu míng
shēn míng
jī míng
fèng míng
lù míng
bēi míng
niú míng
luán míng
zhōng míng
hán míng
jiàn míng
yuān míng
hǒu míng
hū míng
zì míng
yōng míng
gòng míng
guàn míng
jiāo míng
xiāo míng
háo míng
chuǎn míng
hé míng
yīng míng
chán míng
shè míng
hǒu míng
sī míng
qiāng míng
jiū míng
zhōng míng
tà míng
tuān míng
bào míng
cháng míng
yīng míng
lóng míng
xiào míng
suān míng
yē míng
fēi míng
hōng míng
zhēng míng
yín míng
yú míng
hóu míng
hè míng
wā míng
⒈ 传说楚王命莫邪铸双剑，剑成， 莫邪留其雄，而以雌献楚王。雌剑在匣中常悲鸣。参阅《太平御览》卷三四三引《列士传》。
引南朝宋鲍照《赠故人马子乔》诗之六即咏此传说：“双剑将离别，先在匣中鸣。烟雨交将夕，从此忽分形。雌沉吴江里，雄飞入楚城。”
后以“孤剑鸣”喻别后思念之切。 唐钱起《适楚次徐城》诗：“感激念知己，匣中孤剑鸣。”
剑jiàn（名）古代兵器；青铜或铁制成；长条形；一端尖；两边有刃；可以佩带。
鸣读音：míng鸣míng(1)（动）（鸟兽或昆虫）叫：鸡～｜蝉～。(2)（动）发出声音；使发出声音：雷～｜耳～。(3)（动）表达；发表（情感、意见、主张）：～谢｜～冤。