fáng yàn
fáng tà
fáng wéi
fáng cí
fáng dōng
fáng zú
fáng jī
fáng wèi
fáng yǒu
fáng zhǎn
fáng lóng
fáng tiē
fáng shān
fáng bān
fáng wō
fáng zū
fáng jiàn
fáng kē
fáng xíng
fáng lián
fáng shū
fáng lù
fáng chà
fáng wéi
fáng yán
fáng zhōng
fáng wū
fáng wò
fáng cháng
fáng lèi
fáng hù
fáng guǎn
fáng mén
fáng tú
fáng lìn
fáng láo
fáng láng
fáng yù
fáng fú
fáng chǎn
fáng wò
fáng kǎo
fáng xíng
fáng gǎi
fáng piào
fáng lǎo
fáng wéi
fáng chǎn
fáng zǔ
fáng fēn
fáng zhǔ
fáng dì
fáng zhí
fáng yǔ
fáng ào
fáng kè
fáng xiù
fáng jiān
fáng shī
fáng lóng
fáng shěng
fáng mò
fáng yè
fáng lián
fáng guān
fáng kuí
fáng shì
fáng jì
fáng xīn
fáng yuàn
fáng shù
fáng zi
fáng jīn
fáng líng
fáng miào
fáng yǒu
fáng dù
fáng xià
fáng chē
fáng jiān
fáng shè
fáng shēng
fáng sì
fáng zhēng
fáng xiōng
fáng qián
fáng yàn
fáng wàng
fáng tóu
fáng shì
fáng mù
fáng huáng
fáng sì
fáng lè
fáng líng
fáng mín
fáng nèi
fáng zhuàng
fáng cóng
fáng xīng
fáng juān
fáng fèn
fáng gǎo
fáng qì
fáng qīn
⒈ 亦作“房笼”。
⒉ 窗棂。
引《汉书·外戚传下·孝成班倢伃》：“广室阴兮帷幄暗，房櫳虚兮风泠泠。”
颜师古注：“櫳，疏槛也。”
北魏贾思勰《齐民要术·园篱》：“数年成长，共相蹙迫，交柯错叶，特似房笼。”
缪启愉校释：“笼…… 明清刻本及辑要引作‘櫳’”
。 黄麓森校记：“櫳、笼古通。”
南朝宋谢惠连《七月七日夜咏牛女》：“落日隐櫩楹，升月照房櫳。”
⒊ 泛指房屋。
引《文选·张协＜杂诗＞之一》：“房櫳无行跡，庭草萋以緑。”
李周翰注：“櫳亦房之通称。”
唐王维《桃源行》：“月明松下房櫳静，日出云中鷄犬喧。”
明陆采《怀香记·鞫询香情》：“房櫳深暮，侍夫人挑灯将卧，忽闻得牕外人行，我两个呵，急出去週围寻顾。”
清王韬《淞滨琐话·魏月波》：“忽见瓶花大放，其长若人，自几跃地，彳亍效人行，竟出房櫳。”
窗棂。
房fáng(1)（名）屋子、房间：楼～。(2)（名）结构或作用类似房子的东西：蜂～。(3)（名）旧称家族的一支：长～。(4)（名）二十八宿之一。(5)（量）用于家属：两～儿媳妇。
栊读音：lóng栊lóng(1)（名）〈书〉窗户：帘～（带帘子的窗户）。(2)（名）〈书〉养兽的栅栏。