chè chá
chè àn
chè guān
chè shēn
chè gē
chè lǎng
chè gǔ
chè zhuàn
chè yè
chè dǐ
chè sè
chè dǎn
chè dàn
chè pín
chè xuán
chè mìng
chè jiǎn
chè bái
chè tián
chè ān
chè tīng
chè xiǎo
chè dá
chè zhòu
chè xiāo
chè wù
chè zhá
chè zhòng
chè mì
chè shǔ
chè xí
chè míng
chè shàn
chè zhuì
chè tián
chè juàn
chè jiàn
chè bīng
chè tiān
chè zǔ
chè zhǐ
chè jí
chè hóu
chè lè
chè chè
chè biān
chè bèi
chè xiàn
chè qí
chè shāo
chè lián
chè tóu
chè zhā
chè zuò
chè xíng
tíng hóu
zūn hòu
fān hòu
mù hòu
guàn hòu
chāng hòu
bào hòu
mèng hòu
jūn hóu
yǎn hòu
sù hòu
xiǎo hòu
jìn hòu
gù hòu
fēng hóu
zàn hòu
dà hòu
shòu hóu
hào hòu
yè hòu
jiǔ hòu
yǐn hòu
xì hòu
wǔ hóu
guān hóu
liè hóu
jiàn hóu
mí hòu
xiàn hóu
jì hòu
fāng hòu
bǎi hòu
chí hòu
àn hòu
hǔ hóu
míng hòu
wǔ hòu
tōng hóu
jū hòu
bái hóu
liú hòu
xià hóu
diàn hòu
ōu hòu
yáng hòu
lún hòu
xián hòu
guǐ hòu
mò hòu
shǐ hòu
cǎi hòu
jùn hóu
cháng hòu
piān hòu
zhòng hòu
qū hòu
gōng hóu
kāng hóu
shào hóu
pí hòu
zuì hòu
wēn hòu
xiāng hòu
kǎn hòu
fěn hóu
jiàng hóu
bāng hòu
fǔ hòu
sàn hòu
wáng hóu
xí hòu
gàn hòu
hé hòu
zhū hóu
kōng hóu
bù hòu
zàn hóu
ā hòu
fēng hòu
sān hòu
chè hóu
fù hóu
jì hòu
níng hòu
shǒu hòu
guì hòu
⒈ 爵位名。 秦统一后所建立的二十级军功爵中的最高级。 汉初因袭之，多授予有功的异姓大臣，受爵者还能以县立国。后避武帝讳，改称通侯或列侯。 新莽时废。后用以泛指侯伯高官。
引汉贾谊《陈政事疏》：“令信越之伦列为彻侯而居，虽至今存可也。”
《汉书·百官公卿表上》：“爵：一级曰公士，二上造……二十彻侯。皆秦制，以赏功劳。彻侯金印紫綬。”
明王世贞《觚不觚录》：“彻侯緹帅，延饮必上座。”
清吴伟业《吴门遇刘雪舫》诗：“长兄进彻侯，次兄拜将军。”
秦汉时最尊贵的侯爵。后避汉武帝讳，而改称为「通侯」或「列侯」。见《汉书．卷一九．百官公卿表上》。
彻chè（形）通；透：～夜｜～骨｜响～云霄。
侯读音：hóu,hòu[ hóu ]1. 封建制度五等爵位的第二等：侯爵。侯门。公侯。封侯。诸侯。
2. 古代用作士大夫之间的尊称。
3. 姓。