tíng lì
tíng mín
tíng yì
tíng tóng
tíng gé
tíng fù
tíng cháng
tíng tíng
tíng sāi
tíng jū
tíng duì
tíng rèn
tíng yù
tíng tóng
tíng suì
tíng gāo
tíng jǐng
tíng guǎn
tíng hù
tíng zào
tíng jú
tíng hòu
tíng zuǒ
tíng zi
tíng hòu
tíng zhǔ
tíng rán
tíng bó
tíng wǔ
tíng xuān
tíng zhāng
tíng xiè
tíng jué
tíng shù
tíng bì
tíng sì
tíng tíng
tíng gāo
tíng gāo
tíng hóu
tíng yóu
tíng jiǎo
tíng zhàng
tíng chǎng
chè hóu
zàn hòu
xiāng hòu
diàn hòu
zuì hòu
hǔ hóu
kāng hóu
yǐn hòu
gōng hóu
piān hòu
liú hòu
xì hòu
bào hòu
shòu hóu
gù hòu
tōng hóu
ā hòu
jì hòu
sān hòu
yè hòu
bù hòu
bāng hòu
zhòng hòu
sù hòu
hào hòu
mò hòu
chāng hòu
zhū hóu
yǎn hòu
shào hóu
cǎi hòu
àn hòu
ōu hòu
lún hòu
guǐ hòu
jiàn hóu
hé hòu
tíng hóu
qū hòu
wáng hóu
shǐ hòu
gàn hòu
liè hóu
kǎn hòu
xià hóu
míng hòu
cháng hòu
guàn hòu
fēng hóu
guì hòu
níng hòu
jiǔ hòu
fù hóu
mù hòu
fēng hòu
mèng hòu
shǒu hòu
dà hòu
xián hòu
jì hòu
jùn hóu
chí hòu
fāng hòu
bǎi hòu
pí hòu
wǔ hòu
xiàn hóu
jū hòu
bái hóu
jūn hóu
mí hòu
kōng hóu
sàn hòu
zūn hòu
fān hòu
wǔ hóu
jiàng hóu
wēn hòu
xiǎo hòu
zàn hóu
fěn hóu
guān hóu
xí hòu
jìn hòu
fǔ hòu
yáng hòu
⒈ 爵位名。 汉代食禄于乡、亭的列侯。《楚汉春秋》载高祖封许负为鸣雌亭侯，汉末曹操封关羽为汉寿亭侯，皆其例。参阅清王应奎《柳南随笔》卷四。
引《后汉书·百官志五》：“列侯……功大者食县，小者食乡、亭。”
亭tíng(1)（名）本义：盖在路旁或花园里供人休息用的建筑物；大多有顶无墙：盖在路旁或花园里供人休息用的建筑物；大多有顶无墙(2)形状像亭子的小房子：书～｜岗～。(3)适中；均匀：～午。
侯读音：hóu,hòu[ hóu ]1. 封建制度五等爵位的第二等：侯爵。侯门。公侯。封侯。诸侯。
2. 古代用作士大夫之间的尊称。
3. 姓。