guī niè
guī diàn
guī zǔ
guī dòu
guī ruì
guī yǐng
guī tóu
guī gāo
guī yú
guī cuō
guī gǔn
guī lǜ
guī bì
guī chǐ
guī zàn
guī bēi
guī shí
guī bì
guī zhāng
guī cháng
guī biǎo
guī bì
guī bì
guī tián
guī jǐng
guī mén
guī shǒu
guī sháo
guī jiǎo
guī dùn
shén bēi
fēng bēi
hàn bēi
yǔ bēi
jiè bēi
zhuàn bēi
wò bēi
qín bēi
jī bēi
shī bēi
xián bēi
shēng bēi
dǎng bēi
guī bēi
zhì bēi
mù bēi
zhēn bēi
lèi bēi
fén bēi
miào bēi
dǎng bēi
huán bēi
yí bēi
dǎ bēi
shì bēi
wèi bēi
mó bēi
shí bēi
wǎn bēi
cán bēi
hán bēi
hòu bēi
guō bēi
shēng bēi
shù bēi
kǒu bēi
dé bēi
duàn bēi
yáng bēi
nán bēi
lù bēi
qióng bēi
jiè bēi
shěn bēi
kè bēi
⒈ 有圭首的石碑。亦泛指石碑。
引北魏郦道元《水经注·阴沟水》:“闕北有圭碑,题云:‘ 汉故中常侍长乐太僕特进费亭侯曹君之碑。’”
王闿运《<桂阳州志>序》:“圭碑石函, 酈生瞻覩。”
圭guī(1)(名)古代帝王诸侯举行礼仪时所用的玉器;上尖下方。(2)(名)指圭表。(3)(量)古代容量单位;一升的十万分之一。
碑读音:bēi碑bēi(名)刻着文字或图画;竖立起来作为纪念物的石头:~额|~林|~阴|~志。