héng kuàng
héng pèi
héng rèn
héng zhōu
héng chén
héng xū
héng xíng
héng mù
héng lǘ
héng lù
héng qián
héng zōng
héng qiáo
héng fú
héng rén
héng sháo
héng wén
héng è
héng báo
héng fēng
héng zhāng
héng huáng
héng è
héng xiàng
héng shí
héng lù
héng mén
héng huò
héng zhěn
héng ě
héng yú
héng lǐng
héng zhóu
héng dù
héng è
héng mì
héng liáng
héng gài
héng jìng
héng bì
héng zhí
héng guǎn
héng lǚ
héng shān
héng yí
héng jī
héng lì
héng mìng
héng ji
héng tīng
héng zǒng
héng suō
héng xiào
héng dìng
héng shuǐ
héng yuè
héng jī
héng hàn
héng máo
héng fán
héng chǔ
héng kù
héng jiàn
héng qián
héng cái
héng xiàn
héng jì
héng lú
héng jūn
héng jué
héng biāo
héng yōng
héng guì
héng wū
héng guǎn
héng shì
héng kàng
héng dào
héng yóu
héng zhǐ
héng yán
héng wéi
héng liáng
héng liú
héng quán
héng bǐng
héng zhǔn
héng cóng
héng tán
héng lǐ
héng xiāng
héng zǎi
héng quán
héng píng
héng máo
héng jì
héng yǔ
héng qì
héng chǐ
héng jī
héng yán
héng fú
héng yōng
héng mù
⒈ 比喻势利的眼光。
引语出《文选·刘孝标〈广绝交论〉》：“驰騖之俗，浇薄之伦，无不操权衡，秉纤纊。衡所以揣其轻重，纊所以属其鼻息。”
张铣注：“言趋走之人，浇薄之辈，皆执衡秤势之轻重，持緜量气之麤细。”
《资治通鉴·唐昭宗景福二年》：“约衰残而行法，随盛壮以加恩；体物錙銖，看人衡纊。”
衡héng(1)（名）秤杆；泛指称重量的器具。(2)（动）称重量。(3)（动）衡量：～情度理。(4)（Hénɡ）姓。
纩读音：kuàng纩kuàng（名）丝绵絮。