héng mù
héng zhěn
héng lǐ
héng jìng
héng guǎn
héng jī
héng lǐng
héng quán
héng mén
héng jì
héng yú
héng mù
héng lú
héng liáng
héng è
héng chǔ
héng sháo
héng shì
héng huáng
héng jī
héng wū
héng yán
héng lù
héng shuǐ
héng rèn
héng yán
héng zǒng
héng lì
héng dù
héng chǐ
héng bì
héng jì
héng è
héng fú
héng zhí
héng mì
héng zhǐ
héng yǔ
héng zhāng
héng tán
héng yí
héng yuè
héng kàng
héng zhōu
héng qiáo
héng wén
héng quán
héng gài
héng báo
héng qì
héng fán
héng wéi
héng zōng
héng jué
héng cái
héng zhǔn
héng fēng
héng liú
héng qián
héng fú
héng jiàn
héng lǚ
héng rén
héng xiào
héng dào
héng yóu
héng lù
héng máo
héng kù
héng lǘ
héng xiāng
héng biāo
héng kuàng
héng xiàn
héng jī
héng chén
héng huò
héng shān
héng yōng
héng suō
héng guì
héng shí
héng è
héng hàn
héng guǎn
héng tīng
héng jūn
héng xū
héng zǎi
héng dìng
héng zhóu
héng mìng
héng píng
héng bǐng
héng yōng
héng qián
héng ji
héng pèi
héng cóng
héng xiàng
héng xíng
héng liáng
héng ě
héng máo
quán bǐng
shī bǐng
wēi bǐng
zhèng bǐng
dào bǐng
qiè bǐng
shàn bǐng
jù bǐng
dào bǐng
bà bǐng
guó bǐng
lùn bǐng
chán bǐng
mín bǐng
shí bǐng
wáng bǐng
jūn bǐng
cùn bǐng
zhǔ bǐng
tiān bǐng
bā bǐng
dǒu bǐng
xíng bǐng
lǐ bǐng
qū bǐng
chē bǐng
róng bǐng
quán bǐng
huà bǐng
wò bǐng
quán bǐng
héng bǐng
kuí bǐng
lì bǐng
tán bǐng
dāo bǐng
yù bǐng
xiào bǐng
bǎ bǐng
yùn bǐng
qiān bǐng
tuō bǐng
wén bǐng
xī bǐng
cāo bǐng
shì bǐng
duó bǐng
xiāng bǐng
zhí bǐng
xuán bǐng
yè bǐng
cháng bǐng
rén bǐng
bà bǐng
fǎ bǐng
èr bǐng
cháo bǐng
cí bǐng
jiě bǐng
zhòng bǐng
zhuān bǐng
fú bǐng
bīng bǐng
gāng bǐng
dé bǐng
pá bǐng
shī bǐng
tán bǐng
yǎn bǐng
wǔ bǐng
ā bǐng
zǎi bǐng
⒈ 衡文之权。
引《旧唐书·令狐滈传》：“伏缘已逼礼部试期，便令就试。至於与夺，出自主司，臣固不敢挠其衡柄。”
⒉ 相权。亦指掌相权。 《新唐书·杜亚传》：“鸿渐为山南剑南副元帅， 亚与杨炎为判官。再迁諫议大夫。
引亚自以当衡柄，悒悒不悦。”
衡héng(1)（名）秤杆；泛指称重量的器具。(2)（动）称重量。(3)（动）衡量：～情度理。(4)（Hénɡ）姓。
柄读音：bǐng柄bǐng(1)（名）器物的把儿：刀～｜勺～。(2)（名）植物的花、叶或果实跟茎或枝连着的部分：花～｜叶～。(3)（名）比喻在言行上被人抓住的材料：话～｜笑～｜把～。(4)（名）〈书〉执掌：～国｜～政。(5)（名）〈书〉权：国～。（量）〈方〉用于某些带把儿的东西：国～。（量）〈方〉用于某些带把儿的东西