héng guǎn
héng è
héng jì
héng yōng
héng dào
héng qì
héng yóu
héng tīng
héng jī
héng huò
héng zhāng
héng lù
héng fú
héng rén
héng shān
héng jì
héng chǐ
héng zhǔn
héng zōng
héng sháo
héng lì
héng fán
héng zhí
héng quán
héng máo
héng yí
héng zhóu
héng kàng
héng liáng
héng píng
héng dìng
héng chǔ
héng zǎi
héng yú
héng zhōu
héng xiāng
héng suō
héng dù
héng guì
héng báo
héng lǚ
héng wū
héng è
héng cóng
héng wén
héng wéi
héng zǒng
héng yǔ
héng bǐng
héng lǐng
héng zhěn
héng mù
héng lú
héng lǘ
héng fēng
héng kù
héng yuè
héng jī
héng jī
héng xíng
héng guǎn
héng jiàn
héng quán
héng mì
héng liú
héng è
héng kuàng
héng qián
héng qián
héng lǐ
héng fú
héng mìng
héng xiàn
héng huáng
héng rèn
héng chén
héng shuǐ
héng mén
héng xiào
héng ji
héng zhǐ
héng cái
héng tán
héng ě
héng lù
héng hàn
héng jìng
héng pèi
héng máo
héng biāo
héng jué
héng qiáo
héng xū
héng mù
héng liáng
héng yōng
héng shì
héng xiàng
héng shí
héng gài
héng yán
héng yán
héng bì
héng jūn
⒈ 横木编荜以为门户。喻简陋的房屋。常借指平民和隐士的居室。
引晋葛洪《抱朴子·安贫》：“时二公之力，不能违众，遂令斯生沉抑衡蓽，齿渐桑榆，而韦布不改。”
《宋书·隐逸传·戴颙》：“志託丘园，自求衡蓽，恬静之操，久而不渝。”
⒉ 用作自谦之辞。犹言寒舍。
引宋王禹偁《赠别鲍秀才序》：“﹝鲍生﹞缝掖而来，光我衡蓽，风骨俊茂，言论闲雅，非风尘之人。”