wèi shēng
wèi zhàng
wèi xīng
wèi miǎn
wèi cóng
wèi hǔ
wèi qú
wèi yù
wèi zhù
wèi niáng
wèi zǐ
wèi jī
wèi yǎng
wèi quē
wèi mù
wèi dǐng
wèi shì
wèi shuǐ
wèi róng
wèi shù
wèi shì
wèi bì
wèi suǒ
wèi hù
wèi fǔ
wèi hóng
wèi duì
wèi bīng
wèi yì
wèi huò
wèi bào
wèi hè
wèi shè
wèi zú
wèi fèng
wèi fēn
wèi bì
wèi shǒu
wèi fú
wèi shì
wèi chéng
yǒu suǒ
rèn suǒ
liè suǒ
mù suǒ
biàn suǒ
bié suǒ
qǐn suǒ
chè suǒ
luó suǒ
wèi suǒ
wáng suǒ
gōng suǒ
hé suǒ
shào suǒ
huì suǒ
qú suǒ
wú suǒ
cuò suǒ
zhù suǒ
mù suǒ
cháng suǒ
jǐng suǒ
néng suǒ
zhěn suǒ
qí suǒ
huà suǒ
zhé suǒ
xīn suǒ
shù suǒ
tái suǒ
zhuàn suǒ
ān suǒ
dìng suǒ
chǎng suǒ
fēi suǒ
xíng suǒ
tā suǒ
shì suǒ
xián suǒ
cè suǒ
jū suǒ
lǐ suǒ
xíng suǒ
nián suǒ
kuà suǒ
huì suǒ
guān suǒ
xū suǒ
héng suǒ
sù suǒ
guò suǒ
bǎo suǒ
guān suǒ
dǐ suǒ
yù suǒ
de suǒ
cuán suǒ
mín suǒ
qiān suǒ
qī suǒ
bì suǒ
zài suǒ
kòng suǒ
pèi suǒ
chù suǒ
jǐ suǒ
cì suǒ
biǎn suǒ
jìn suǒ
dì suǒ
jūn suǒ
⒈ 明以武功定天下，革元旧制，自京师达于郡县，皆立卫所。数府划为一个防区设卫，下设千户所和百户所。各卫所分属于各省的都指挥使(都司)，统由中央的五军都督府分别管辖。 清初亦沿袭。参阅《明史·兵志一》。
引《初刻拍案惊奇》卷二：“那姚乙定了卫所，发去充军。”
《清史稿·世祖纪二》：“六月丁未，裁併直隶诸卫所。”
明代军队的编制。大者称卫，约五千余人；小者称所，约一千一百二十人，统属于都司。
卫(1)（动）本义：防护；保卫。(2)（名）明代驻兵的地点；驻军人数比“所”多；后来只用于地名：威海～兵。(3)（名）周朝国名；在今河北南部和河南北部一带。(4)姓。
所读音：suǒ[ suǒ ]1. 处，地方：住所。哨所。场所。处所。
2. 机关或其他办事的地方的名称：研究所。派出所。
3. 量词，指房屋：一所四合院。
4. 用在动词前，代表接受动作的事物：所部（所率领的部队）。所谓（a.所说的；b.某些人所说的，含不承认意）。无所谓（不关紧要，不关心）。所有。各尽所能。所向无敌。有所不为而后可以有为。
5. 用在动词前，与前面的“为”或“被”字相应，表示被动的意思：为人所敬。
6. 姓。