qū qiǎng
qū cāo
qū pì
qū fú
qū qiú
qū shì
qū yá
qū yè
qū bù
qū yán
qū shí
qū xiáng
qū lì
qū fā
qū cān
qū hé
qū hù
qū sú
qū jìng
qū fù
qū guò
qū chū
qū qiāng
qū zhī
qū cháo
qū jìn
qū zhí
qū lǚ
qū jiù
qū jìn
qū shì
qū péi
qū bān
qū tíng
qū ràng
qū yú
qū fù
qū zhí
qū bài
qū juě
qū yǐng
qū shǐ
qū mò
qū mèi
qū qū
qū quē
qū xíng
qū shì
qū yì
qū shè
qū fèng
qū yíng
qū bèi
qū xiàng
qū hé
qū qiāng
qū shàng
qū fēng
qū qiàng
qū shì
qū shì
qū huān
qū qiāng
qū jiāo
qū bì
qū chí
qū chéng
qū míng
qū xiáng
qū xiāng
jì quē
biāo quē
diàn quē
liàn quē
wéi quē
fèng què
fàn què
bèi què
qīng quē
shén què
yàn quē
dān què
lín quē
jīng quē
tuí què
měi quē
guān quē
bài quē
hè quē
qǐn quē
lòu quē
sǔn quē
yú quē
chán quē
wán quē
wèi què
yù què
zào quē
jiǎn quē
yíng quē
lián quē
gāo quē
wáng quē
fá què
fù què
pín què
yì què
bēi quē
tù quē
gǔn quē
guì què
yí què
tiān què
bǎng quē
jīn què
jiǔ què
miù quē
mén quē
diàn quē
xíng quē
shuāng què
jǐng quē
shí quē
qiàn quē
luán quē
yáo quē
xiè quē
ruì quē
chéng què
guī quē
áo quē
yān quē
zǐ quē
yóu quē
dài quē
yín què
shù quē
wǎng què
cán quē
é quē
wàng quē
běi què
jiàng quē
kuàng quē
shǒu quē
bù què
shān quē
jù quē
yáo quē
bài quē
sān quē
qiān quē
yōu quē
yáo quē
móu quē
tóng quē
lóu què
guò què
wèi quē
dì quē
dà quē
huāng què
fù què
láng quē
mài què
yuán quē
gài quē
yí quē
mù què
duò quē
huǐ quē
gōng què
tíng quē
dìng què
huáng quē
kōng quē
é què
é quē
diàn quē
duàn quē
yīn què
zōu quē
bǎng què
yuán quē
guāi quē
líng què
yī quē
yǐng quē
qióng què
fú què
jìn què
guī què
xiān quē
bǎo quē
yuè quē
cí quē
kē quē
péng quē
zhēn quē
xuán què
jù quē
chén què
bēng quē
qū quē
huán quē
lóng quē
pǐ quē
shèn quē
huà quē
dōng què
fèi quē
bǔ quē
kòu quē
⒈ 趋赴朝廷；奔赴京城。
引《汉书·成帝纪》：“詔曰：‘朕承天地，获保宗庙，明有所蔽，德不能绥，刑罚不中，众冤失职，趋闕告诉者不絶。’”
唐韩愈《清边郡王杨燕奇碑文》：“﹝杨燕奇﹞遂率诸将校之子弟各一人，閒道趋闕，变服诡行，日倍百里，天子嘉之。”
1. 快走：趋走。趋进。趋前。趋奉。趋翔（快走像鸟展翅飞翔）。趋炎附势（奔走于权贵，依附有权势的人）。趋之若鹜（像野鸭子一样成群地争着去，含贬义）。
2. 归向，情势向着某方面发展：趋向。趋势。大势所趋。
3. 鹅或蛇伸头咬人。
4. 追求，追逐：趋时（追求时髦）。趋利。趋光性。
阙读音：quē,què[ quē ]1. 古代用作“缺”字。空缺：尚付阙阙。有怀疑的事情暂时不下断语，留待查考：阙疑。
2. 过错：阙失。
3. 姓。