huǐ huì
huǐ chǐ
huǐ qì
huǐ qīn
huǐ hàn
huǐ jiù
huǐ tàn
huǐ yóu
huǐ yuàn
huǐ chàng
huǐ wù
huǐ wáng
huǐ qiān
huǐ ài
huǐ xiè
huǐ mèn
huǐ jù
huǐ bèi
huǐ fú
huǐ lì
huǐ qí
huǐ zhì
huǐ yuē
huǐ ào
huǐ huò
huǐ lìn
huǐ xīn
huǐ hèn
huǐ cán
huǐ zuì
huǐ guò
huǐ lìn
huǐ gǎi
huǐ jǔ
huǐ hūn
huǐ wù
huǐ dùn
huǐ lài
huǐ kǒu
yāng jiù
huá jiù
zì jiù
zuì jiù
dà jiù
tuō jiù
xìn jiù
cī jiù
wú jiù
kuì jiù
jī jiù
hòu jiù
zhēng jiù
tuō jiù
zhí jiù
piān jiù
yǐn jiù
guī jiù
yí jiù
yuàn jiù
zhé jiù
biàn jiù
xiá jiù
lí jiù
gàn jiù
qì jiù
nèi jiù
yī jiù
huàn jiù
sāi jiù
qiān jiù
huǐ jiù
zhuī jiù
zé jiù
sī jiù
cān jiù
fù jiù
rèn jiù
qiān jiù
huàn jiù
bì jiù
zǐ jiù
zāi jiù
shí jiù
xiū jiù
guī jiù
xiōng jiù
qiǎn jiù
jí jiù
xiè jiù
sù jiù
zhǐ jiù
bàng jiù
guò jiù
niàn jiù
hài jiù
jiān jiù
huò jiù
yāo jiù
zhòng jiù
lí jiù
⒈ 过错；祸殃。
引《后汉书·清河孝王庆传》：“庶望上遵策戒，下免悔咎。”
宋曾巩《与王深甫书》：“顾初至时遇在势者横逆，又议法数不合，常恐不免於构陷……今在势者已更，幸自免於悔咎。”
⒉ 追悔前非。
引宋苏辙《为兄轼下狱上书》：“軾感荷恩贷，自此深自悔咎，不敢復有所为。”
明沉德符《野获编补遗·礼部·议革张浚祀》：“朱晦翁晚年深自悔咎，轻信其子张拭家稿，遽草行状，以致天下不言。”
清钮琇《觚賸续编·李生孝友》：“父深自悔咎，垂泪而瞑。”
悔huǐ（动）懊悔；后悔：～过｜忏～｜反～｜改～。
咎读音：jiù咎jiù(1)（名）过失；罪：～由自取。(2)（动）怪罪；处分：既往不～。(3)（形）凶：体～（吉凶）。