huǐ xiè
huǐ wáng
huǐ chàng
huǐ ài
huǐ yóu
huǐ huò
huǐ guò
huǐ hèn
huǐ qīn
huǐ ào
huǐ qiān
huǐ gǎi
huǐ cán
huǐ jiù
huǐ chǐ
huǐ tàn
huǐ yuē
huǐ yuàn
huǐ kǒu
huǐ hàn
huǐ zhì
huǐ jǔ
huǐ wù
huǐ wù
huǐ huì
huǐ qí
huǐ dùn
huǐ bèi
huǐ hūn
huǐ zuì
huǐ lìn
huǐ lài
huǐ xīn
huǐ lìn
huǐ mèn
huǐ lì
huǐ qì
huǐ jù
huǐ fú
kǔ ài
xiǎn ài
qí ài
qīng ài
jí ài
yún ài
yè ài
bái ài
jiāo ài
nián ài
hāo ài
shī ài
chuāng yì
huǐ ài
yòu ài
chéng yì
xù ài
chǎn ài
dié ài
zhī ài
qiú ài
pú ài
huǒ ài
pèi ài
jùn ài
kuí ài
hǎo ài
chǎn ài
wèi ài
qí ài
xiù ài
zhǎng ài
zì yì
xiǎn ài
péng ài
zhì ài
zhǎn ài
chā ài
lǎo ài
xiāo ài
yě ài
yín ài
shào ài
sù ài
chú ài
bǎo ài
zhēn ài
sù ài
sháo ài
lán ài
héng ài
cǎi ài
shū ài
xiàng ài
⒈ 谓悔改自新。 《宋史·李焘传》：“﹝李燾﹞知双流县。仕族张氏子居丧而争产。
引燾曰：‘若忍坠先训乎？盍归思之。’三日復来，迄悔艾无讼。”
《明史·黄宗明传》：“前者未及详稽，遽詔天下，尊孝宗皇帝为皇考， 昭圣太后为圣母，而兴献帝后别加本生之称，朕深用悔艾。”
清纪昀《阅微草堂笔记·滦阳消夏录四》：“一妇为姑所虐，姑痛自悔艾。”
改过自新。
悔huǐ（动）懊悔；后悔：～过｜忏～｜反～｜改～。
艾读音：ài,yì[ ài ]1. 多年生草本植物，嫩叶可食，老叶制成绒，供针灸用：艾子。艾蒿。艾绒。
2. 年老的，也指老年人：耆艾。
3. 止，绝：方兴未艾。
4. 美好：少（shào ）艾（年轻美好的女子）。
5. 姓。