hóng jiā
hóng lào
hóng fá
hóng xiàn
hóng shè
hóng zé
hóng yá
hóng zāi
hóng dōu
hóng yí
hóng fēn
hóng qú
hóng bāng
hóng yuǎn
hóng yì
hóng níng
hóng zī
hóng hú
hóng měi
hóng xiū
hóng gàn
hóng shèng
hóng táo
hóng zhī
hóng fú
hóng sī
hóng tú
hóng jūn
hóng yǎ
hóng liáo
hóng pì
hóng zú
hóng shēng
hóng míng
hóng mó
hóng zhàng
hóng yá
hóng yóu
hóng xī
hóng míng
hóng yùn
hóng lán
hóng shēng
hóng fàn
hóng táo
hóng liàng
hóng ēn
hóng rùn
hóng zuì
hóng lú
hóng shā
hóng lú
hóng lú
hóng tǒng
hóng méng
hóng bǎo
hóng jī
hóng ào
hóng mào
hóng lín
hóng dé
hóng xūn
hóng zhī
hóng tāo
hóng zhòu
hóng yè
hóng yuán
hóng shuǐ
hóng guǐ
hóng rú
hóng xì
hóng cháo
hóng cén
hóng zǎo
hóng jūn
hóng mài
hóng cāo
hóng fān
hóng suàn
hóng hé
hóng lú
hóng yīng
hóng suì
hóng yáng
hóng xiū
hóng liú
hóng dà
hóng zhōng
hóng yǐn
hóng xiān
hóng lǎng
hóng dòng
hóng shī
hóng shēn
hóng xù
hóng guī
hóng liè
hóng zhǒng
hóng mó
hóng biāo
hóng huì
hóng qiáo
hóng bǐ
hóng yuán
hóng yì
hóng wéi
hóng liàng
hóng quán
hóng mǎng
hóng tuān
hóng fù
hóng mén
hóng bì
hóng huà
hóng lián
hóng zào
hóng fēng
hóng róng
hóng bō
hóng sì
hóng sì
hóng huāng
hóng kē
hóng lùn
hóng yù
hóng hè
hóng chí
hóng hóng
hóng kuàng
hóng suàn
hóng fàn
hóng tóng
hóng yùn
hóng méng
hóng gōu
hóng yìn
hóng yá
hóng wēi
hóng yuān
hóng zhuàng
hóng yīn
hóng zuò
hóng mài
xiāo yá
biān yá
tī yá
diān yá
mó yá
mó yá
dān yá
duān yá
huí yá
fǎ yá
zhěn yá
hóng yá
tīng yá
zēng yá
yáo yá
zhū yá
shān yá
shù yá
xuán yá
duàn yá
zhǎn yá
shuǐ yá
hóng yá
cán yá
yín yá
qióng yá
wēi yá
shuāng yá
guàn yá
dān yá
diān yá
jiǔ yá
dǒu yá
yīn yá
qīn yá
zhū yá
shí yá
chán yá
zhòng yá
wéi yá
pào yá
⒈ 亦作“洪厓”、“洪涯”。传说中的仙人名。 黄帝臣子伶伦的仙号。
引汉张衡《西京赋》：“洪涯立而指麾，被毛羽之襳襹。”
汉蔡邕《郭有道林宗碑》：“将蹈洪崖之遐跡，绍巢许之絶轨。”
晋郭璞《游仙诗》之三：“左挹浮丘袖，右拍洪崖肩。”
清蒋士銓《香祖楼·兰因》：“形相爱，影相怜，肯向洪厓又拍肩。”
⒉ 唐张氲号。相传他隐居姑射山得仙。参阅《说郛》卷三十引宋张淏《云谷杂记·二洪崖先生》。
洪hóng(1)（形）大：～水｜～钟｜～炉｜～量。(2)（名）指洪水：防～｜蓄～。(3)（Hónɡ）姓。
崖读音：yá崖(1)（名）山石或高地的陡立的侧面：～岸｜～壁｜～略。(2)（名）边际：云～。