jié huī
jié huǒ
jié mǎi
jié dào
jié guó
jié bāo
jié jié
jié yùn
jié huā
jié fù
jié biāo
jié jī
jié wù
jié nàn
jié jì
jié rén
jié chāo
jié qǐng
jié shù
jié bò
jié chén
jié cái
jié fēng
jié yù
jié shā
jié qiān
jié qǔ
jié kǒng
jié pàn
jié yú
jié jī
jié lüè
jié duó
jié lù
jié dào
jié hūn
jié zéi
jié lüè
jié zhì
jié láo
jié bèi
jié piāo
jié huì
jié yíng
jié jǐ
jié è
jié fěi
jié chán
jié bō
jié dǎ
jié yào
jié shù
jié zhàn
jié shuài
jié zhí
jié xǐ
jié lǔ
jié pò
jié lì
jié chí
jié qiè
jié zhēng
jié xié
jié jìn
jié zhì
jié shì
jié zhài
jié qiǎng
jié shè
jié zhǔ
jié shí
jié lún
jié shāo
ǒu huī
guō huī
yáng huī
qiū huī
è huī
shāo huī
lín huī
jī huī
tóng huī
jiān huī
chā huī
xīn huī
shí huī
mò huī
chí huī
qī huī
qīng huī
cǎi huī
xīn huī
sǐ huī
mò huī
juān huī
yóu huī
qīng huī
huà huī
hòu huī
xiāng huī
xiàn hē
lú huī
dōng huī
fēi huī
pào huī
shā huī
chuī huī
jiā huī
tǎ huī
ní huī
hán huī
rán huī
lú huī
lì huī
chén huī
kù huī
yín huī
shěn huī
yàn huī
gé huī
qǐ huī
rán huī
cǎn huī
qín huī
zuàn huī
jìn huī
tǔ huī
tiě huī
shèn huī
pá huī
jìn huī
qì huī
pá huī
pào huī
zhǐ huī
gǔ huī
jié huī
jīng huī
zhī huī
cǎo huī
bái huī
yān huī
⒈ 亦作“刧灰”。亦作“刦灰”。亦作“刼灰”。本谓劫火的馀灰。 南朝梁慧皎《高僧传·译经上·竺法兰》:“昔汉武穿昆明池底,得黑灰,问东方朔。
引朔云:‘不知,可问西域胡人。’后法兰既至,众人追以问之, 兰云:‘世界终尽,劫火洞烧,此灰是也。’”
后因谓战乱或大火毁坏后的残迹或灰烬。 宋陆游《数年不至城府丁巳火后始见》诗:“陈迹关心己自悲,劫灰满眼更增欷。”
明赵诒琛《<逸老堂诗话>跋》:“癸丑夏六月,遭乱,所有藏书数万卷,一旦尽失,而是书原本亦遭刦灰。”
清吕留良《<赖古堂集>序》:“忽焉,天地震荡,刦灰昼飞,猿鹤虫沙,苍黄类化。”
清金农《褚先生老毁儒服寄赠》诗:“歷尽刧灰人隔世,飈轮辗破法轮升。”
清黄遵宪《铁汉楼歌》:“頽垣败瓦不可踏,刼灰昏黑堆成隅。”
陈三立《书感》诗:“八骏西游问刧灰,关河中断有餘哀。”
陈毅《偷渡梅关》诗:“攀藤附葛君须记,万载梅关著劫灰。”
劫火烧剩的灰烬。古印度人认为世界将毁坏时,劫火出现,烧毁一切,世界都成灰烬。
劫jié(1)(动)抢劫:打~|~车|打家~舍。(2)(动)威逼;胁迫:~持。劫jié(名)灾难:浩~|遭 ~|后余生~。
灰读音:huī灰huī(1)(名)物质经过燃烧后剩下的粉末状东西(基本义):炉~|草~|骨~|烟~|油~。(2)(名)尘土;某些粉末状的东西:~尘|~土|炮~。(3)(名)特指石灰。(4)(名)像木柴灰的颜色;介于黑色和白色之间:~色|青~。(5)(形)消沉;失望:心~意懒|心如死~|~心丧气。