láng què
láng tái
láng kàng
láng kàng
láng xīng
láng bó
láng dāng
láng jiù
láng nǎi
láng wéi
láng wū
láng zhōng
láng wǔ
láng cáo
láng zǐ
láng guān
láng jūn
láng lì
láng zhì
láng wèi
láng bà
láng huǒ
láng shǔ
láng jiāng
láng dōu
láng yī
láng jīn
láng māo
láng xù
láng zhǔ
láng xuǎn
láng shè
láng yú
láng qián
láng gōng
láng mén
láng chén
běi wéi
láng wéi
jìn wéi
cí wéi
cáo wéi
lǐ wéi
gòng wéi
kǔn wéi
qīn wéi
shì wéi
jīng wéi
huáng wéi
qiū wéi
lún wéi
kǎi wéi
chū wéi
kǔn wéi
mén wéi
suǒ wéi
jiǎng wéi
zhòng wéi
héng wéi
duān wéi
nán wéi
quán wéi
fěn wéi
rù wéi
yù wéi
cí wéi
zǐ wéi
fèng wéi
dōng wéi
qǐ wéi
hè wéi
fáng wéi
chǔ wéi
gōng wéi
tóng wéi
shěng wéi
jiāo wéi
zhōng wéi
huì wéi
hǔ wéi
kǔn wéi
huáng wéi
guī wéi
xuān wéi
liǎng wéi
chūn wéi
suǒ wéi
gāo wéi
⒈ 郎官的公署。亦谓作郎官。
引南朝齐谢朓《酬德赋》：“尔腰戟於戎禁，我拂剑於郎闈。”
宋王安石《贺运使转官启》：“躋荣中旨，进秩郎闈。”
[ láng ]
1. 对年轻男子的称呼：大郎。郎才女貌。
2. 对某种人的称呼：货郎。女郎。
3. 旧时妻称夫或情人：郎君。
4. 封建时代的官名：郎中（ａ．古官名；ｂ．中医医生）。侍郎。员外郎。
5. 姓。
[ làng ]
1. 〔屎壳郎〕“蜣螂”的俗称。
闱读音：wéi闱wéi(1)（名）宫的侧门。(2)（名）科举时代称考场。