hǔ huì
hǔ láo
hǔ jìn
hǔ shì
hǔ mén
hǔ bèn
hǔ zǐ
hǔ wěi
hǔ fū
hǔ guǎn
hǔ cì
hǔ shū
hǔ xià
hǔ lǚ
hǔ xì
hǔ wò
hǔ háo
hǔ lì
hǔ zhú
hǔ chāng
hǔ fāng
hǔ xī
hǔ jǐ
hǔ zhēng
hǔ záo
hǔ jiāo
hǔ bào
hǔ méi
hǔ pò
hǔ pò
hǔ zǎi
hǔ lù
hǔ pí
hǔ guān
hǔ yì
hǔ lüè
hǔ shì
hǔ quān
hǔ fù
hǔ jīng
hǔ yuè
hǔ jié
hǔ yá
hǔ wēi
hǔ gǔ
hǔ qiū
hǔ chén
hǔ yīng
hǔ zhì
hǔ jǐng
hū hū
hǔ qì
hǔ xiè
hǔ yán
hǔ jǐ
hǔ bǔ
hǔ tuò
hǔ duì
hǔ chuō
hǔ shi
hǔ bù
hǔ láng
hǔ tāo
hǔ wèi
hǔ fú
hǔ xué
hǔ fèn
hǔ tóu
hǔ yǎn
hǔ qí
hǔ qí
hǔ nǚ
hǔ sì
hǔ bān
hǔ bēn
hǔ yí
hǔ bǐng
hǔ gùn
hǔ jiù
hǔ kǒu
hǔ biàn
hǔ wéi
hǔ chàng
hǔ zhǎo
hǔ xiào
hǔ wěn
hǔ rì
hǔ biāo
hǔ bǎng
hǔ kàn
hǔ lù
hǔ jiàng
hǔ shì
hǔ jù
hǔ zhōng
hǔ zhàng
hǔ qián
hǔ diàn
hǔ bài
hǔ guān
hǔ yì
hǔ xiào
hǔ yǒu
hǔ pí
hǔ luò
hǔ chī
hǔ wén
hǔ hóu
hǔ chī
shì wéi
huáng wéi
quán wéi
qīn wéi
duān wéi
zhōng wéi
zǐ wéi
kǔn wéi
shěng wéi
jīng wéi
suǒ wéi
jiǎng wéi
chū wéi
hè wéi
gòng wéi
chǔ wéi
fěn wéi
qiū wéi
gōng wéi
cí wéi
guī wéi
cáo wéi
tóng wéi
láng wéi
jìn wéi
fèng wéi
zhòng wéi
dōng wéi
fáng wéi
kǎi wéi
rù wéi
xuān wéi
hǔ wéi
huì wéi
héng wéi
chūn wéi
běi wéi
kǔn wéi
yù wéi
lǐ wéi
mén wéi
suǒ wéi
kǔn wéi
liǎng wéi
huáng wéi
qǐ wéi
jiāo wéi
cí wéi
nán wéi
lún wéi
gāo wéi
⒈ 古时国子学的代称。因其地在虎门之左，故有是称。
引《魏书·世宗纪》：“虎闈闕唱演之音，四门絶讲诵之业。”
《文选·王融＜三月三日曲水诗序＞》：“出龙楼而问竖，入虎闈而齿胄。”
李善注：“《周礼》曰：‘师氏以三德教国子，居虎门之左。’”
李周翰注：“虎闈，教国子之学所也。”
⒉ 犹虎门。参见“虎门”。
引唐钱起《诏许昌崔明府拜补阙》诗：“脱身鳧舄里，载笔虎闈前。”
虎hǔ(1)（名）哺乳动物；毛黄色；有黑色的斑纹。听觉和嗅觉都很敏锐；性凶猛；力气大；夜间出来捕食鸟兽；有时伤害人。毛皮可以做毯子和椅垫；骨、血和内脏都可以制药。通称老虎。(2)（形）比喻勇猛威武：～将｜～～有生气。(3)（动）〈方〉露出凶相：～起脸。(4)（Hǔ）姓。(5)同‘唬’。虎hù（名）〔虎不拉〕（hù·bu lǎ）〈方〉即伯劳；鸟名；尾巴长；吃昆虫和小鸟。
闱读音：wéi闱wéi(1)（名）宫的侧门。(2)（名）科举时代称考场。