láng bó
láng wū
láng wéi
láng què
láng xuǎn
láng dāng
láng mén
láng dōu
láng kàng
láng zhǔ
láng wèi
láng shǔ
láng huǒ
láng tái
láng jiù
láng gōng
láng kàng
láng nǎi
láng zhì
láng bà
láng wǔ
láng xīng
láng qián
láng zǐ
láng chén
láng jiāng
láng yī
láng guān
láng yú
láng jīn
láng lì
láng māo
láng shè
láng cáo
láng xù
láng zhōng
láng jūn
fān bó
chóng bó
jùn bó
guó bó
chēng bó
tú bó
jī bó
huǒ bó
yáng bó
huáng bó
jiāng bó
yú bó
fēng bó
shù bó
shào bó
tǔ bó
zhǔ bó
qiáng bó
zhù bó
shī bó
nǚ bó
fāng bó
guàn bó
shì bó
chán bó
hǎi bó
kāng bó
wǔ bó
zhī bó
qiān bǎi
dà bó
xián bó
láng bó
àn bó
zhōu bó
jiàng bó
xiǎo bó
huá bó
méi bó
xiān bó
cháng bó
dū bó
guān bó
fēng bó
huān bó
hé bó
tíng bó
luò bó
cóng bó
èr bó
tà bó
qiān bó
lǎo bó
sì bó
péng bó
gēng bó
xiàng bó
sàn bó
biǎo bó
piān bó
guǐ bó
zōng bó
dù bó
nán bó
jī bó
jǐng bó
méng bó
hé bó
cí bó
mù bó
suì bó
yù bó
wén bó
shī bó
xī bó
yān bó
yú bó
xiàn bó
gǔ bó
cháng bó
gē bó
shān bó
bèn bó
qí bó
bā bó
lí bó
jī bó
jù bó
sēn bó
zhòng bó
hóng bó
jù bó
ā bó
xuē bó
hù bó
yǎn bó
shū bai
shè bó
jiǔ bó
lóng bó
hóu bó
shì bó
míng bó
xióng bó
méi bó
qiū bó
cài bó
bāng bó
⒈ 古代妇人对丈夫的一种称谓。
引唐杜甫《元日寄韦氏妹》诗：“郎伯殊方镇，京华旧国移。”
仇兆鳌注：“《子夜歌》：‘故使儂见郎’，《诗》‘自伯之东’。妇人称其夫曰郎、曰伯。”
称谓：(1) 妻子对丈夫的称呼。唐．杜甫〈元日寄韦氏妹〉诗：「郎伯殊方镇，京华旧国移。」(2) 子女对父亲的称呼。宋．黄庭坚〈送秦少游〉诗：「但得新年胜旧年，即如常在郎伯前。」
[ láng ]
1. 对年轻男子的称呼：大郎。郎才女貌。
2. 对某种人的称呼：货郎。女郎。
3. 旧时妻称夫或情人：郎君。
4. 封建时代的官名：郎中（ａ．古官名；ｂ．中医医生）。侍郎。员外郎。
5. 姓。
[ làng ]
1. 〔屎壳郎〕“蜣螂”的俗称。
伯读音：bǎi,bó[ bó ]1. 兄弟排行次序：伯仲（指兄弟的次第，喻事物不相上下）。
2. 父亲的哥哥：伯伯。伯父。伯母。
3. 对父辈戚友的尊称：老伯。世伯。
4. 封建制度五等爵位的第三等：伯爵。
5. 旧时对文章、道德足为表率者的尊称：“海内文章伯”。
6. 姓。