jiāo xiū
jiāo pín
jiāo wǔ
jiāo yí
jiāo ài
jiāo miào
jiāo hán
jiāo màn
jiāo ní
jiāo huáng
jiāo xiǎo
jiāo róu
jiāo hù
jiāo yán
jiāo yōng
jiāo lǎn
jiāo zhēn
jiāo lì
jiāo mèi
jiāo guàn
jiāo měi
jiāo duò
jiāo yì
jiāo cuì
jiāo chà
jiāo qì
jiāo kè
jiāo yún
jiāo chēn
jiāo huán
jiāo qiè
jiāo ráo
jiāo lì
jiāo níng
jiāo niáng
jiāo yě
jiāo é
jiāo zòng
jiāo qiàn
jiāo xiào
jiāo yàn
jiāo ào
jiāo bō
jiāo wǎn
jiāo é
jiāo shū
jiāo nèn
jiāo yǔ
jiāo yǎng
jiāo chī
jiāo tí
jiāo shē
jiāo zǐ
jiāo tài
jiāo fù
jiāo shēng
jiāo ái
jiāo ruò
jiāo xì
jiāo yín
jiāo chǒng
jiāo ér
jiāo dù
jiāo lián
jiāo dù
jiāo zhèng
jiāo chà
jiāo dī
jiāo ruǎn
jiāo qíng
jiāo yáng
jiāo gui
jiāo yán
jiāo lǜ
jiāo ráo
jiāo hóu
jiāo chán
jiāo hóng
jiāo tì
jiāo xìng
jiāo hǎo
jiāo ài
jiāo nǚ
jiāo miàn
jiāo yùn
jiāo pín
jiāo duò
jiāo hān
jiāo zhì
jiāo qī
jiāo nuó
jiāo cuì
jiāo zī
jiāo shū
jiāo nèn
jiāo jiāo
jiāo qiào
biāo tài
shén tài
xí tài
jiǔ tài
yì tài
cháng tài
běn tài
fù tai
gù tài
zī tài
zhēn tài
róu tài
làng tài
xiàng tài
miào tài
shuì tài
gǒu tài
shī tài
jí tài
zuò tài
diào tài
jiù tài
wǔ tài
mèi tài
jiāo tài
yè tài
qí tài
fēng tài
liǎn tài
guǐ tài
hān tài
xīn tài
dòng tài
jī tài
kuáng tài
fěn tài
yì tài
yǒu tài
shì tài
ào tài
jiāo tài
héng tài
qǐ tài
zǔ tài
shēng tài
xíng tài
jiāo tài
bù tài
bǎi tài
yóu tài
bìng tài
yè tài
guǎ tài
biǎo tài
yì tài
níng tài
shì tài
wěi tài
suān tài
hào tài
jī tài
shì tài
dùn tài
lǎo tài
jiān tài
zhuàng tài
chán tài
zhòng tài
tǐ tài
hān tài
liǔ tài
shuǐ tài
ài tài
chūn tài
zhǐ tài
hán tài
qíng tài
gù tài
jìng tài
jiǒng tài
zuì tài
biàn tài
chuò tài
shì tài
xiū tài
xiào tài
chǒu tài
yàn tài
⒈ 妩媚的姿态。
引南朝梁简文帝《咏舞》：“逐节工新舞，娇态似凌虚。”
唐宋之问《伤曹娘》诗：“河伯怜娇态， 冯夷要姝妓。”
宋柳永《迎春乐》词：“怎得依前灯下，恣意怜娇态。”
夏丏尊叶圣陶《文心》二三：“新染的石榴花，又在枝头露笑脸了，鲜红似去年，娇态也不差。”
柔媚的姿态。
娇jiāo(1)（形）（女子、小孩、花朵等）柔嫩、美丽可爱：撒～｜嫩红～绿。(2)（形）娇气：才走几里地；就说腿酸；未免太～。(3)（动）过度爱护：～生惯养｜别把孩子～坏了。
态读音：tài态(1)（名）本义：形状；状态：形状；状态(2)（名）一种语法状态：主动～｜被动～。