jiāo ráo
jiāo pín
jiāo qiào
jiāo ái
jiāo lǎn
jiāo hǎo
jiāo gui
jiāo lì
jiāo lián
jiāo shū
jiāo huáng
jiāo nuó
jiāo xiào
jiāo ruǎn
jiāo yí
jiāo tài
jiāo miàn
jiāo zī
jiāo tí
jiāo ní
jiāo wǎn
jiāo tì
jiāo ráo
jiāo yàn
jiāo zǐ
jiāo qiè
jiāo yōng
jiāo wǔ
jiāo ào
jiāo chǒng
jiāo miào
jiāo qì
jiāo é
jiāo xiǎo
jiāo shē
jiāo zhì
jiāo yáng
jiāo hóng
jiāo cuì
jiāo nèn
jiāo huán
jiāo yì
jiāo ài
jiāo hóu
jiāo dù
jiāo qiàn
jiāo yún
jiāo bō
jiāo hù
jiāo nèn
jiāo dī
jiāo é
jiāo yán
jiāo duò
jiāo cuì
jiāo yán
jiāo lǜ
jiāo mèi
jiāo niáng
jiāo guàn
jiāo zhēn
jiāo ér
jiāo yě
jiāo chà
jiāo yǎng
jiāo lì
jiāo kè
jiāo qíng
jiāo duò
jiāo màn
jiāo róu
jiāo chī
jiāo qī
jiāo ruò
jiāo chēn
jiāo hán
jiāo ài
jiāo yín
jiāo shū
jiāo zòng
jiāo zhèng
jiāo nǚ
jiāo chán
jiāo yǔ
jiāo hān
jiāo fù
jiāo chà
jiāo xiū
jiāo jiāo
jiāo dù
jiāo yùn
jiāo měi
jiāo xì
jiāo xìng
jiāo níng
jiāo pín
jiāo shēng
xiào mèi
qiǎo mèi
yān mèi
hòu mèi
jiāo mèi
nèi mèi
jiāo mèi
shùn mèi
ā mèi
liàng mèi
fēng mèi
róng mèi
ruǎn mèi
chán mèi
bì mèi
qīng mèi
fú mèi
chēng mèi
xiù mèi
zhōu mèi
zì mèi
juān mèi
lǘ mèi
biàn mèi
fēng mèi
ài mèi
qiú mèi
bǎi mèi
qǔ mèi
xíng mèi
yóu mèi
xié mèi
qīng mèi
miǎn mèi
chěng mèi
yán mèi
xùn mèi
xián mèi
xuān mèi
yāo mèi
yòu mèi
fù mèi
wǔ mèi
yuè mèi
yú mèi
zī mèi
yìng mèi
fú mèi
xiān mèi
xiǎn mèi
sú mèi
qǔ mèi
huò mèi
yàn mèi
diào mèi
qiào mèi
jǐn mèi
nìng mèi
hé mèi
róu mèi
jǐn mèi
guài mèi
gǔ mèi
gòng mèi
xìng mèi
míng mèi
qǐ mèi
qīn mèi
bù mèi
wáng mèi
mí mèi
chǎn mèi
mù mèi
xiàn mèi
bó mèi
qū mèi
cè mèi
wǔ mèi
sháo mèi
jiān mèi
wǔ mèi
hú mèi
qiú mèi
gàn mèi
娇媚jiāomèi
(1) 撒娇讨人喜欢的样子
例这可是个娇媚的女子，你得当心英coquettish(2) 仪容甜美具有魅力
英sweet and charming⒈ 谓姿貌、声音柔美动人。
引《二刻拍案惊奇》卷十一：“娶着会稽陆氏女，姿容娇媚。”
清李渔《闲情偶寄·词曲下·宾白》：“南音悉多娇媚，便施窈窕之人。”
碧野《神女的祝福》：“整个江心岛就象银镶玉镂似的，给祖国的江山增添了多少娇媚！”
⒉ 指美貌女子。
引清李渔《慎鸾交·订游》：“斗室中，莫畅襟怀；随喜处，易亲娇媚。”
⒊ 撒娇献媚。
引宋柳永《尉迟杯》词：“恣雅态，欲语先娇媚。”
巴金《能言树》：“妃子们娇媚地奉承他。”
娇艳妩媚。
娇jiāo(1)（形）（女子、小孩、花朵等）柔嫩、美丽可爱：撒～｜嫩红～绿。(2)（形）娇气：才走几里地；就说腿酸；未免太～。(3)（动）过度爱护：～生惯养｜别把孩子～坏了。
媚读音：mèi媚mèi(1)（动）有意讨人喜欢；巴结：谄～。(2)（形）美好；可爱：春光明～。