qiān liáng
chún liáng
jùn liáng
qū liáng
qǐ liáng
gǎi liáng
hé liáng
píng liáng
jùn liáng
jiā liáng
láo liáng
míng liáng
wēn liáng
fāng liáng
jùn liáng
tiān liáng
qián liáng
jīng liáng
zhōng liáng
zhì liáng
wù liáng
qiáng liáng
qīng liáng
cái liáng
jiān liáng
chún liáng
nài liáng
wáng liáng
shàn liáng
xùn liáng
rèn liáng
yóu liáng
chún liáng
sān liáng
jùn liáng
wú liáng
shèng liáng
xián liáng
jiā liáng
yōu liáng
zhēn liáng
gōng liáng
cū liáng
róu liáng
dān liáng
cí liáng
guó liáng
jí liáng
jùn liáng
jìn liáng
dōu liáng
fàng liáng
jǐn liáng
dūn liáng
nú liáng
lián liáng
gāo liáng
wéi liáng
jiān liáng
bù liáng
xiù liáng
xián liáng
cái liáng
duān liáng
tiáo liáng
bāng liáng
xuǎn liáng
cóng liáng
dēng liáng
[.好工具]驯良xùnliáng
(1) 温顺善良
英docile;gentle⒈ 和顺善良；驯服和善。
引三国魏明帝《短歌行》：“执志精专，洁行驯良。”
宋朱弁《曲洧旧闻》卷八：“犊子虽俊可喜，终败人事，不如求负重有力，而驯良服辕者。”
清揆叙《鹰坊歌》：“长绦羈紲岂初意，岁月浸久成驯良。”
王西彦《静水里的鱼》：“兔子驯良得近乎懦弱无能。”
性情柔顺而善良。
驯xùn(1)（形）顺服的；善良：温～｜～顺。(2)（动）使顺服：善于～虎。
良读音：liáng良liáng(1)（形）好：优～｜～好｜善～｜～药苦口｜～策｜～辰。(2)（名）善良的人：除暴安～。(3)（副）很：～久｜获益～多｜用心～苦。(4)（Liánɡ）姓。