xī dú
xī wān
xī jìng
xī tān
xī gǒu
xī shā
xī chún
xī táng
xī zhǐ
xī jiàn
xī lài
xī hè
xī shí
xī méng
xī sūn
xī jí
xī máo
xī guāng
xī kè
xī jiǎo
xī gǔ
xī yú
xī chōng
xī liú
xī hǔ
xī shēng
xī xīn
xī kè
xī hé
xī nǔ
xī yù
xī àng
xī dòng
xī mán
xī duì
xī dòng
xī tíng
xī shuǐ
xī zhuó
xī jiǎo
xī yǒu
shān mán
máo mán
nǎi mán
chǔ mán
shēng mán
shī mán
liáo mán
yú mán
dōng mán
xiōng mán
bǎi mán
miǎo mán
bū mán
bā mán
zhàng mán
xī mán
dòng mán
yě mán
wū mán
biān mán
nán mán
jīng mán
dòng mán
bà mán
shuǎ mán
xiǎo mán
chěng mán
qiǎn mán
mín mán
fàng mán
yí mán
tǔ mán
liù mán
bái mán
yú mán
róng mán
diāo mán
chù mán
cūn mán
ào mán
qiáng mán
fán mán
mián mán
máng mán
ā mán
hèng mán
⒈ 即五溪蛮。 东汉至宋对分布在今湘西及黔、川、鄂三省交界地区沅水上游若干少数民族的总称。因其地有五溪( 雄溪、樠溪、酉溪、无溪、辰溪 )，故称。
引《宋史·蛮夷传一·西南溪峒诸蛮上》：“夔州路转运使丁谓言：‘溪蛮入粟实缘边砦栅，顿息施万诸州馈餉之弊。’”
清钱谦益《湖广常德府桃源县知县张醇儒授文林郎制》：“今之桃源，介在沅湘溪蛮，接跡亦稍勤征缮矣。”
溪xī（名）小河沟：～涧｜～流。
蛮读音：mán蛮mán(1)（形）粗野；凶恶；不通情理：野～｜～不讲理。(2)（名）我国古代称南方的民族。(3)（副）〈方〉很；挺：～好。