yí kuàng
yí sì
yí kǎo
yí shāng
yí rán
yí mù
yí jiǎo
yí gù
yí yú
yí zào
yí shān
yí shì
yí dàn
yí xiǎn
yí lóng
yí huāng
yí zú
yí chàng
yí shuō
yí qín
yí yóu
yí líng
yí lè
yí guǎn
yí mèi
yí gē
yí mù
yí tǎn
yí yì
yí miè
yí yǎ
yí cháo
yí dào
yí jī
yí guāng
yí huì
yí jū
yí mò
yí lún
yí fēn
yí gēng
yí fú
yí lù
yí guǐ
yí yì
yí dàn
yí dá
yí mí
yí píng
yí zōng
yí jiǎn
yí fú
yí zǔ
yí zhí
yí guān
yí huǐ
yí bái
yí pán
yí chōu
yí dí
yí cuì
yí lù
yí tiǎn
yí chuáng
yí luò
yí fù
yí yóu
yí dàng
yí gòu
yí dūn
yí zōu
yí tài
yí hào
yí liáo
yí bēi
yí xià
yí tíng
yí yǔ
yí yì
yí yú
yí qū
yí yán
yí mǐn
yí jiè
yí cán
yí qīn
yí mán
yí máo
yí děng
yí jì
wū mán
chù mán
xiǎo mán
jīng mán
chěng mán
dōng mán
shān mán
yú mán
nán mán
mián mán
mín mán
bǎi mán
xiōng mán
yú mán
róng mán
fán mán
nǎi mán
ā mán
liáo mán
liù mán
bà mán
máng mán
cūn mán
miǎo mán
biān mán
dòng mán
diāo mán
bā mán
fàng mán
dòng mán
shēng mán
shuǎ mán
tǔ mán
bái mán
hèng mán
xī mán
yě mán
qiǎn mán
yí mán
máo mán
ào mán
shī mán
zhàng mán
chǔ mán
bū mán
qiáng mán
⒈ 古代对东方和南方各族的泛称。
引《史记·太史公自序》：“嘉句践夷蛮能脩其德，灭强吴以尊周室，作《越王句践世家》第十一。”
唐韩愈《祭郑夫人文》：“微嫂之力，化为夷蛮。”
明刘基《过闽关》诗之四：“驛路高低过岭关，兠离人语杂夷蛮。”
1.平坦；平安：化险为～。
2.破坏建筑物（使成为平地）：烧～弹。～为平地。
3.灭掉；杀尽：～灭。～族。
4.我国古代称东方的民族，也泛称周边的民族：淮～。四～。
5.旧时泛指外国或外国人：～情。华～杂处。
6.姓。
蛮读音：mán蛮mán(1)（形）粗野；凶恶；不通情理：野～｜～不讲理。(2)（名）我国古代称南方的民族。(3)（副）〈方〉很；挺：～好。