quán yòu
pèi yòu
shì yòu
ēn yòu
sì yòu
xǐ yòu
fǔ yòu
fēn yòu
dàng yòu
bié yòu
juān yòu
yuán yòu
huò yòu
qìng yòu
bǎo yòu
cì yòu
gāi yòu
liàng yòu
hóng yòu
jīn yòu
hán yòu
lián yòu
zài yòu
shù yòu
qǔ yòu
shēn yòu
píng yòu
mǐn yòu
tè yòu
qǐ yòu
dài yòu
hán yòu
shè yòu
rén yòu
cí yòu
fàng yòu
bā yòu
kuān yòu
āi yòu
⒈ 宽恕；赦免。
引《左传·襄公十一年》：“凡我同盟，小国有罪，大国致讨，苟有以藉手，鲜不赦宥。”
杜预注：“言晋讨小国，有藉手之功，则赦其罪人。”
《旧唐书·刘邺传》：“累有赦宥，不蒙恩例。”
《续资治通鉴·宋真宗咸平元年》：“诸路逋欠，先朝每有赦宥，皆令蠲放。”
《天讨·军政府＜讨满洲檄＞》：“一遭俘虏，或得赦宥；至於再三，杀无赦。”
赦免、宽恕。