xún fēn
xún huán
xún fù
xún èr
xún mén
xún xìng
xún tào
xún jiē
xún guǐ
xún náo
xún huán
xún mò
xún zuǐ
xún fǔ
xún jǐ
xún shùn
xún zhèng
xún wàn
xún dào
xún lì
xún dǎo
xún bù
xún huí
xún chá
xún cì
xún hēi
xún sú
xún běn
xún yán
xún hái
xún lǎn
xún xù
xún chí
xún dài
xún dù
xún zǒu
xún jiǎn
xún fēi
xún shàn
xún fǔ
xún shēng
xún gāi
xún qiáng
xún cháng
xún jǐn
xún xún
xún wán
xún fǎ
yǔ mò
yǐn mò
bào mò
mǐn mò
án mò
duān mò
jìng mò
fǔ mò
gū mò
chōng mò
bēi mò
jiǎn mò
yōu mò
yuán mò
guǎ mò
yàn mò
qiāo mò
dàn mò
dù mò
àn mò
hūn mò
gǒng mò
qián mò
jì mò
míng mò
qián mò
gōng mò
huì mò
miǎo mò
róu mò
tuì mò
qù mò
àn mò
sāi mò
yǎo mò
mǐn mò
gòng mò
xuán mò
jìn mò
yǐn mò
jiǒng mò
jìng mò
mǐn mò
níng mò
yīn mò
xún mò
shǒu mò
qiān mò
tián mò
chén mò
tāo mò
āi mò
kuān mò
qǐn mò
jǐn mò
jiān mò
yǎo mò
xiǎn mò
dàn mò
xián mò
shèn mò
yán mò
àn mò
chén mò
chún mò
mèn mò
ruǎn mò
⒈ 亦作“循嘿”。谓循常随俗而不表示意见。
引《新唐书·段平仲传》：“平仲常曰：‘上聪明神武，但臣下畏怯，自为循默尔。使我一日得召见，宜大有开纳。’”
宋苏舜钦《咨目七》：“今朝廷之患，患在执政大臣不肯主事，或循嘿，或畏避，大抵皆为自安之计也。”
明王鏊《震泽长语·国猷》：“由是相率为循默，不敢少出意见论列。”
《明史·张逵传》：“消讜直之气，长循默之风，甚非朝廷福也。”
从俗而缄默无言。