yú mù
dù mù
lún mù
héng mù
zī mù
zì mù
míng mù
mǎ mù
nán mù
sàn mù
jiān mù
chú mù
jiāo mù
liáng mù
jiù mù
jǐng mù
qún mù
lǐng mù
sī mù
xián mù
wǎn mù
lì mù
rén mù
zhōu mù
chóu mù
tián mù
yí mù
shǒu mù
mín mù
jiǔ mù
ráo mù
gé mù
yǔ mù
yóu mù
xù mù
diàn mù
chǎn mù
fàng mù
shén mù
tóng mù
bó mù
nóng mù
dé mù
qiáo mù
gēng mù
pō mù
chū mù
jiǒng mù
diǎn mù
chǎn mù
hòu mù
jiāo mù
bāng mù
jìn mù
fāng mù
qū mù
xù mù
jùn mù
tú mù
qiān mù
bù mù
chǔ mù
fén mù
liú mù
tiān mù
lǎo mù
guān mù
kǎo mù
jiōng mù
sǒu mù
shì mù
jīng mù
jīng mù
zǎi mù
yǎng mù
zhū mù
sān mù
jiōng mù
犹坰外。亦指牧场。
犹坰外。亦指牧场。
《后汉书·班固传下》：“若乃嘉穀灵草，奇兽神禽，应图合谍，穷祥极瑞者，朝夕坰牧，日月邦畿，卓犖乎方州，羡溢乎要荒。” 李贤注：“坰牧，郊野也。”按，《尔雅·释地》：“邑外谓之郊，郊外谓之牧，牧外谓之野，野外谓之林，林外谓之坰。” 汉陈琳《为曹洪与世子书》：“夫騄驥垂耳於坰牧，鸿雀戢翼於污池。” 宋苏辙《颍滨遗老传下》：“若遂引而寘之於内，是犹畏盗贼之欲得财，而导之於寝室，知虎豹之欲食肉，而开之以坰牧，天下无此理也。” 明归有光《马政议》：“盖修茶马，而渥洼之产至矣；弛草地，而坰牧之息繁矣。”
郊野的泛称。语本《尔雅．释地》：「邑之外谓之郊，郊之外谓之牧，牧之外谓之野，野之外谓之林，林之外谓之坰。」也作「坰野」。