chú gǒu
chú shū
chú shí
chú mù
chú ní
chú dòu
chú mó
chú yú
chú yǎng
chú yì
chú jiāo
chú sù
chú yán
chú wēi
chú shuō
chú liáng
chú hāo
chú xīn
chú jiàn
chú huàn
chú gǎo
chú mò
chú líng
chú jiù
chú ráo
chú gǎo
chú ní
chú shū
chú lùn
chú méng
nóng mù
diǎn mù
jiōng mù
chóu mù
pō mù
tú mù
lún mù
yú mù
diàn mù
wǎn mù
jīng mù
sàn mù
jiāo mù
tóng mù
liú mù
mǎ mù
yǔ mù
lǐng mù
xù mù
yí mù
gēng mù
dé mù
bó mù
xù mù
qiáo mù
tián mù
jiān mù
héng mù
sān mù
qún mù
shì mù
jiǒng mù
liáng mù
chú mù
chǎn mù
zì mù
gé mù
bù mù
zǎi mù
jiù mù
lǎo mù
mín mù
ráo mù
qiān mù
rén mù
qū mù
fàng mù
jìn mù
shǒu mù
shén mù
lì mù
jǐng mù
yǎng mù
chǔ mù
sǒu mù
jiǔ mù
nán mù
hòu mù
dù mù
zhū mù
fén mù
chū mù
yóu mù
míng mù
tiān mù
zī mù
guān mù
zhōu mù
jùn mù
fāng mù
kǎo mù
jiāo mù
jīng mù
sī mù
jiōng mù
xián mù
chǎn mù
bāng mù
⒈ 割草放牧。
引《左传·昭公六年》：“禁芻牧採樵，不入田。”
《旧五代史·唐书·庄宗纪一》：“帝令史建瑭以轻骑尝寇，获芻牧者二百人，问其兵数，精兵七万。”
梁启超《本馆第一百册祝辞并论报馆之责任及本馆之经历》：“乘舆播荡，神京陆沉，天坛为芻牧之场，曹署充屯营之帐， 中国数千年来，外侮之辱未有甚于此时者也。”
⒉ 放牧的人。
引《史记·平津侯主父列传》：“卜式试于芻牧， 弘羊擢于贾竖， 衞青奋於奴僕， 日磾出於降虏，斯亦曩时版筑饭牛之朋矣。”
唐陆龟蒙《村夜二篇》诗之二：“祗効芻牧言，敢防轻薄駡。”
⒊ 家畜。指马牛羊之类。
引《旧唐书·罗弘信传》：“存信御军无法，侵魏之芻牧， 弘信不平之。”
章炳麟《“社会通诠”商兑》：“盖宗法社会之视外人，理同寇盗，凡皆侵其芻牧，夺其田畴而已。”
放牲畜吃草。