rùn tǔ
tāo tǔ
jué tǔ
fēng tǔ
huì tǔ
hēi tǔ
lǐng tǔ
bīn tǔ
zhí tǔ
mái tǔ
chǔ tǔ
wú tǔ
rù tǔ
gōng tǔ
miàn tǔ
fán tǔ
lì tǔ
bǐ tǔ
miào tǔ
chì tǔ
bái tǔ
jìng tǔ
fó tǔ
rèn tǔ
dào tǔ
jìng tǔ
qīng tǔ
hòu tǔ
tuó tǔ
xūn tǔ
nà tǔ
cùn tǔ
fēn tǔ
náng tǔ
huái tǔ
nián tǔ
xián tǔ
zhèng tǔ
chū tǔ
jìn tǔ
féi tǔ
dǎn tǔ
qǐ tǔ
fú tǔ
quán tǔ
fú tǔ
shù tǔ
guì tǔ
hóng tǔ
chóu tǔ
jí tǔ
pì tǔ
tuò tǔ
chuān tǔ
shā tǔ
hóng tǔ
xiāng tǔ
cǎo tǔ
cù tǔ
lǎo tǔ
gǔn tǔ
qì tǔ
fèn tǔ
huà tǔ
jiě tǔ
shāng tǔ
kōng tǔ
jí tǔ
guī tǔ
cí tǔ
pìn tǔ
shòu tǔ
fù tǔ
xī tǔ
sāng tǔ
xī tǔ
pí tǔ
yōng tǔ
huǎn tǔ
tuán tǔ
jìn tǔ
jiān tǔ
shǔ tǔ
bù tǔ
dōng tǔ
nóng tǔ
huán tǔ
guǎng tǔ
fāng tǔ
rěn tǔ
hú tǔ
ān tǔ
fàn tǔ
yuǎn tǔ
lú tǔ
huáng tǔ
biǎo tǔ
huī tǔ
běi tǔ
jiǎn tǔ
wò tǔ
póu tǔ
páo tǔ
cuō tǔ
gǔ tǔ
fàn tǔ
gǔ tǔ
dòng tǔ
zāng tǔ
fěn tǔ
sì tǔ
shuǐ tǔ
dòng tǔ
zuò tǔ
zuò tǔ
chǒu tǔ
shí tǔ
zhā tǔ
chǐ tǔ
mán tǔ
xuán tǔ
yǐn tǔ
hé tǔ
shuài tǔ
xīng tǔ
jiāng tǔ
xiāng tǔ
lè tǔ
fēng tǔ
xiōng tǔ
gǎi tǔ
fán tǔ
yīn tǔ
fēng tǔ
guó tǔ
huāng tǔ
chì tǔ
dāng tǔ
bù tǔ
sù tǔ
yōng tǔ
chī tǔ
hào tǔ
duī tǔ
yán tǔ
àn tǔ
āi tǔ
bìng tǔ
liàn tǔ
biān tǔ
máo tǔ
qiān tǔ
péi tǔ
fén tǔ
gòng tǔ
yuán tǔ
nián tǔ
xué tǔ
hái tǔ
pěng tǔ
jí tǔ
kuàng tǔ
píng tǔ
hàn tǔ
liè tǔ
cháo tǔ
wǔ tǔ
gāo tǔ
yū tǔ
dà tǔ
wáng tǔ
shēng tǔ
yān tǔ
kāi tǔ
gù tǔ
běn tǔ
juǎn tǔ
shā tǔ
xī tǔ
zuò tǔ
zhēn tǔ
gāng tǔ
huài tǔ
yún tǔ
luò tǔ
liú tǔ
fèn tǔ
huán tǔ
tóng tǔ
héng tǔ
fù tǔ
chén tǔ
yīn tǔ
liè tǔ
jūn tǔ
shuò tǔ
ní tǔ
sǎo tǔ
wù tǔ
lù tǔ
láng tǔ
jiǎn tǔ
xià tǔ
jìng tǔ
bāng tǔ
pō tǔ
táo tǔ
jí tǔ
yǒu tǔ
fèng tǔ
hòu tǔ
yán tǔ
sī tǔ
běn tǔ
rǎng tǔ
jiǔ tǔ
xī tǔ
yíng tǔ
dì tǔ
kè tǔ
jiàn tǔ
qīng tǔ
⒈ 筑土，夯土。
引唐黄滔《大唐福州报恩寺定光多宝塔碑记》：“塔之科也，恐山之偏，忧地之入，将堑平壤五十尺之深，百有餘尺之阔，杵土积石而上，逮二十尺，瞥然虹见，莹然穴贮。”
杵chǔ(1)（名）一头粗一头细的圆木棒；用来在臼里捣粮食等或洗衣服时捶衣服。(2)（动）用细长的东西戳或捅。
土读音：tǔ土tǔ(1)（名）本义：泥土；土壤：黄～｜黏～｜～山。(2)（名）土地。(3)（副）本地的；地方的：～特产｜～俗。(4)（名）指我国民间沿用的生产技术和有关的设备、产品、人员等：～方｜～招儿。(5)（形）不合潮流；不开通：～气。(6)（名）未熬制的鸦片：烟～。(7)姓。