gòu zǔ
gòu zī
gòu jì
gòu zé
gòu zū
gòu dú
gòu mà
gòu shù
gòu xì
gòu nù
gòu lì
gòu qiào
gòu suì
gòu chǐ
gòu jī
gòu màn
gòu ràng
gòu chì
gòu lì
gòu bìng
gòu jí
gòu rǔ
gòu bèi
gòu jī
gòu zǐ
gòu huǐ
gòu chì
gòu xiào
gòu jié
gòu zào
gòu chǒu
gòu wǔ
gòu jìn
jí bìng
hào bìng
zhuó bìng
jìng bìng
shì bìng
zhōng bìng
zhèng bìng
qǐn bìng
yōu bìng
fàn bìng
hè bìng
sàng bìng
huáng bìng
shī bìng
bào bìng
kě bìng
shī bìng
bì bìng
yáng bìng
qū bìng
xiè bìng
fèi bìng
shuǐ bìng
huáng bìng
dài bìng
àn bìng
zuò bìng
zuò bìng
shān bìng
guǐ bìng
jiǔ bìng
bà bìng
jìng bìng
zá bìng
jiù bìng
bā bìng
mín bìng
gòu bìng
huǐ bìng
yì bìng
chī bìng
yú bìng
jí bìng
fú bìng
huài bìng
chén bìng
jiǔ bìng
guó bìng
kuáng bìng
zì bìng
chūn bìng
dú bìng
lì bìng
fáng bìng
shí bìng
gāo bìng
xiǔ bìng
shǒu bìng
fèi bìng
qǐng bìng
sì bìng
shòu bìng
shèn bìng
gào bìng
dǔ bìng
gù bìng
yōng bìng
shòu bìng
shǔ bìng
zhì bìng
tán bìng
lí bìng
fā bìng
xié bìng
jī bìng
jié bìng
pín bìng
tàn bìng
jiù bìng
jū bìng
wēn bìng
jì bìng
bào bìng
xián bìng
gòu bìng
cán bìng
rǎn bìng
huó bìng
chéng bìng
yì bìng
tóng bìng
bèi bìng
pí bìng
zǐ bìng
rè bìng
mào bìng
liáo bìng
sù bìng
léi bìng
gù bìng
cí bìng
zhì bìng
zhuō bìng
xīn bìng
fēng bìng
něi bìng
què bìng
lǎo bìng
rè bìng
ān bìng
zào bìng
jī bìng
chuàng bìng
nüè bìng
yān bìng
lùn bìng
shī bìng
fā bìng
kàn bìng
yí bìng
qiáo bìng
máo bìng
qǐ bìng
dāi bìng
bǎo bìng
wěi bìng
yí bìng
yì bìng
jí bìng
shēng bìng
yǔ bìng
nào bìng
qū bìng
dé bìng
tuō bìng
bǎi bìng
lóng bìng
cī bìng
nèi bìng
zhì bìng
fēng bìng
zhǒng bìng
xìng bìng
xiá bìng
shuāi bìng
shěng bìng
jī bìng
xiù bìng
shèn bìng
hài bìng
yǎng bìng
cù bìng
fēng bìng
yīng bìng
chēng bìng
wò bìng
chán bìng
qǐ bìng
sǐ bìng
qǔ bìng
kǒu bìng
láo bìng
zhù bìng
dān bìng
jiù bìng
xiǎo bìng
gōng bìng
sān bìng
fān bìng
lù bìng
méi bìng
fù bìng
shěn bìng
xiáng bìng
huàn bìng
dà bìng
qiē bìng
è bìng
láo bìng
诟病gòubìng
(1) 指出他人过失而加非议、辱骂
例古人以俭为美德，今人乃以俭相诟病，嘻，异哉!——宋·司[.好工具]马光《训俭示康》英take to task;criticize severely⒈ 侮辱。后引申为指责或嘲骂。
引《礼记·儒行》：“今众人之命儒也妄，常以儒相詬病。”
郑玄注：“詬病，犹耻辱也。”
晋干宝《晋纪总论》：“若夫文王日昃不暇食， 仲山甫夙夜匪懈者，盖共嗤点以为灰尘，而相詬病矣。”
元揭傒斯《送刘以德赴化州学正序》：“而犹未能浸淫乎三代之教者，旬宣之道未尽，廉耻之化未兴，詬病之风未除也。”
夏衍《也谈戏剧语言》：“‘戏剧语言’之受人诟病，说来也已经是‘老奶奶的被窝－－盖有年矣’的事了。”
耻辱。《礼记．儒行》：「今众人之命儒也妄，常以儒相诟病。」引申为讥骂、指摘。宋．苏轼〈与李公择书〉：「非兄，仆岂发此？看讫，便火之，不知者以为诟病也。」也作「诟厉」。
诟gòu(1)（名）耻辱。(2)（动）辱骂。
病读音：bìng病bìng(1)（动）生理上或心理上发生的不正常状态：疾～｜心脏～。(2)（名）生理上或心理上发生不正常的状态：～了三天。(3)（名）心病；私弊：弊～。(4)（名）缺点；错误：语～｜通～。(5)（动）〈书〉祸害；损害：祸国～民。(6)（动）〈书〉责备；不满：诟～｜为世所～。