cī chún
cī yì
cī lì
cī duǎn
cī jiù
cī xìn
cī wèn
cī zhāi
cī lì
cī gòu
cī qiān
cī yà
cī diǎn
cī wù
cī huǐ
cī wū
cī xià
cī lèi
cī pǐn
cī lòu
cī guó
cī huǐ
cī yì
cī gòu
cī miàn
cī máo
cī dǐ
cī jiàn
cī lìn
cī zhèng
cī shī
cī yōng
cī diàn
cī jiǎ
cī tè
cī lǐ
cī lèi
cī fèi
cī bó
cī miù
cī zhuō
cī lì
cī zá
cī bìng
gōng bìng
shèn bìng
bā bìng
lóng bìng
qiáo bìng
yáng bìng
dǔ bìng
yí bìng
shòu bìng
qū bìng
fēng bìng
gòu bìng
léi bìng
bào bìng
huǐ bìng
zuò bìng
xiáng bìng
chī bìng
yǔ bìng
jìng bìng
fān bìng
xīn bìng
shòu bìng
jiù bìng
fēng bìng
chūn bìng
qiē bìng
lǎo bìng
yīng bìng
kàn bìng
yōu bìng
fā bìng
gào bìng
guǐ bìng
xiǔ bìng
guó bìng
lí bìng
zhù bìng
shēng bìng
wěi bìng
shuāi bìng
shěn bìng
rè bìng
gù bìng
lùn bìng
xié bìng
jī bìng
bào bìng
zuò bìng
yǎng bìng
huài bìng
nào bìng
qū bìng
ān bìng
tuō bìng
lì bìng
méi bìng
yí bìng
fèi bìng
kě bìng
shuǐ bìng
dài bìng
jiù bìng
láo bìng
zhōng bìng
fēng bìng
zhì bìng
wò bìng
yōng bìng
tàn bìng
kǒu bìng
qǐ bìng
sàng bìng
jí bìng
shǒu bìng
yì bìng
liáo bìng
jìng bìng
chéng bìng
pín bìng
huàn bìng
cí bìng
fèi bìng
jiǔ bìng
zhuó bìng
jí bìng
fā bìng
nüè bìng
zhǒng bìng
tán bìng
něi bìng
yì bìng
chán bìng
shī bìng
lù bìng
yì bìng
àn bìng
qǐng bìng
wēn bìng
zhì bìng
chén bìng
hè bìng
huáng bìng
shí bìng
xiù bìng
huó bìng
hài bìng
rè bìng
zào bìng
fáng bìng
nèi bìng
chuàng bìng
shì bìng
qǐ bìng
dé bìng
zì bìng
zhuō bìng
yān bìng
dú bìng
mào bìng
cán bìng
zhì bìng
shěng bìng
sù bìng
sǐ bìng
jī bìng
xiá bìng
qǔ bìng
xìng bìng
zǐ bìng
shān bìng
bǎi bìng
jí bìng
yú bìng
chēng bìng
jī bìng
gāo bìng
rǎn bìng
gòu bìng
sān bìng
xiǎo bìng
shèn bìng
bà bìng
dà bìng
mín bìng
zá bìng
shī bìng
fù bìng
cù bìng
bèi bìng
jū bìng
bì bìng
dāi bìng
fú bìng
zhèng bìng
què bìng
tóng bìng
hào bìng
láo bìng
dān bìng
bǎo bìng
cī bìng
fàn bìng
xiè bìng
è bìng
pí bìng
qǐn bìng
huáng bìng
jié bìng
sì bìng
jiǔ bìng
shī bìng
gù bìng
xián bìng
jì bìng
kuáng bìng
máo bìng
jiù bìng
shǔ bìng
⒈ 缺点；毛病。
引《书·大诰》“天降威，知我国有疵” 孔传：“谓三叔流言，故禄父知我周国有疵病。”
宋苏轼《东坡志林·记六一语》：“疵病不必待人指擿，多作自能见之。”
金元好问《陶然集诗序》：“后数日復取读，疵病復出。”
况周颐《蕙风词话》卷二：“宋人词亦有疵病，断不可学。”
《花城》1981年第3期增刊：“得到了名贵的彝鼎金石，也是抚摩把玩，指摘疵病。”
⒉ 非议，指出缺点、毛病。
引宋苏辙《催行役法札子》：“惟是役法首尾五年，民间终未得安便。若不及今完治，实恐久远姦人指以为词，疵病圣政。”
宋叶适《张令人墓志铭》：“自篤信力学之士，随其分量所得，毫釐有间，苟不尽知，趋舍异涂，輒相疵病。”
疵cī（名）缺点；毛病。
病读音：bìng病bìng(1)（动）生理上或心理上发生的不正常状态：疾～｜心脏～。(2)（名）生理上或心理上发生不正常的状态：～了三天。(3)（名）心病；私弊：弊～。(4)（名）缺点；错误：语～｜通～。(5)（动）〈书〉祸害；损害：祸国～民。(6)（动）〈书〉责备；不满：诟～｜为世所～。